«Η Παναγία των Κοιμητηρίων»

 

Πέτρες επήρα και κλαδιά

τα φύτεψα στην αμμουδιά

Και μια ψυχή μελέτησα

το λόγο δεν αθέτησα

Με τον καιρό με τον καιρό

έγινε αλήθεια τ’ όνειρο

Οι πέτρες μεγαλώσανε

και τα κλαδιά φυτρώσανε

Τα κυπαρίσσια τα κελιά

σου τα ’κανα παραγγελιά

Τις πόρτες τις αμπάρες σου

και τις οχτώ καμάρες σου

Στο μέρος το πιο δροσερό

έστησα το καμπαναριό

Και κύματα και κύματα

γύρω σου τ’ άσπρα μνήματα

Έλα Κυρά και Παναγιά

με τ’ αναμμένα σου κεριά

Δώσε το φως το δυνατό

στον Ήλιο και στο Θάνατο.

Οδυσσέας Ελύτης