«Της Σταυροπροσκυνήσεως»

«Άκουγα σήμερα στο διαδίκτυο ένα κήρυγμα και με πόνεσε. Ωραία λόγια, όμορφες έννοιες, γενικότητες και κούφια πράγματα. Λόγια που ίσως μπορούν να πείσουν τους ανθρώπους να γίνουν ακόλουθοι, δηλαδή οπαδοί εκκλησιών και άλλων σωματείων.

Όμως η ζωή δεν είναι έτσι δεν είναι εκεί.

Σημασία δεν έχει να κατανοήσεις μια έννοια, ούτε να πιστέψεις πως αυτή είναι σωστή ή να θέλεις ακόμα να πεθάνεις γι’ αυτήν.

Σημασία δεν έχουν οι έννοιες. Σημασία έχει η ζωή ως αγάπη και ως κοινωνία ενότητας με ολόκληρη τη ζωή. Τι σημασία έχει αν πιστεύεις στο Χριστό και στην Ανάστασή Του άμα δεν μπορείς να ζήσεις, δηλαδή να μοιραστείς χαρές και λύπες και το ψωμί σου με τον εχθρό σου;

Καμία σημασία δεν έχει.

Όσο διαιρείς και κομματιάζεις τον κόσμο σε δικούς και σε ξένους, στους κακούς άλλους, τίποτα δεν κάνεις. Τρύπες σε θαμπό νερό ανοίγεις, εκτρέφεις ιεροφανείς ψευδαισθήσεις και μαγαρίζεις την ιερότητα της ζωής.

Πότε επιτέλους θα αρχίσουμε να μιλάμε στην εκκλησία για τα στοιχειώδη, για την πάντων εν Χριστῷ ένωση που απαιτεί και προϋποθέτει ο καθένας να κουβαλήσει το σταυρό του και να γευτεί θάνατο πικρό, να χάσει δηλαδή τον εαυτό του για να βρει την ψυχή του μέσα στην κοινωνία της ολόκληρης αδιαίρετης ζωής;

Καλό Σταυρό, όπως λέμε στην Ελλάδα καλό βόλι».

Γεώργιος Κόρδης,

αγιογράφος