Θ ε ο φ ά ν ε ι α

«Αλλά και ανεβαίνει από το νερό ο Ιησούς. Ανεβάζει όμως μαζί του και τον κόσμο και βλέπει να σχίζονται οι ουρανοί, τους οποίους είχε κλείσει ο Αδάμ για τον εαυτό του και τους απογόνους του, όπως είχε κλείσει και με τη μάχαιρα του πυρός τον παράδεισο. Και το Πνεύμα μαρτυρεί την Θεότητα (διότι το όμοιο τρέχει στο όμοιο) και η φωνή από τους ουρανούς (διότι από εκεί προερχόταν εκείνος για τον οποίο εδίδετο η μαρτυρία). Εμφανίζεται δε σαν περιστέρι (διότι τιμά το σώμα αφού και αυτό γίνεται Θεός με τη θέωση, όταν αυτή εξετάζεται από την σωματική πλευρά του σώματος (και λόγω του ότι είναι συνηθισμένο από πολύ παλιά να φέρει την ευχάριστη αγγελία της παύσεως του κατακλυσμού το περιστέρι)». 

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, «Λόγος ΛΘ' , Εις τα άγια Φώτα», PG 36,353Β.