Τέτοιες μέρες έρχονται οι μνήμες -απρόσκλητοι επισκέπτες- να γλυκάνουν, να φωτίσουν λιγάκι όσα η καρδιά αρνείται να ξεθωριάσουν...
Εικόνες του χτες, σπίθες που σιγοκαίνε κάτω απ’ τις έγνοιες και τα σύγχρονα άγχη και ζεσταίνουν, αντίδοτο στη παγωνιά του σήμερα…
Και μέσα απ’ τη σιωπή των λέξεων να αφυπνίσουν τη γλώσσα του “άλλου” βλέμματος που κρύβει διακριτικά πληγές και κόμπους αναβλύζοντας εκείνο το δάκρυ που ξεπλένει τη ψυχή και γίνεται παράθυρο στο φως…
Καλά Χριστούγεννα.
Χρήστος Μποκόρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου