«Ξημέρωνε της Παναγίας στο χωριό…
Κι άνοιγαν μπρος στο ιερό
Οι φρεσκοπλυμένες μπόλιες
Για να φανεί το πιάτο, το βαθύ,
το γιορτινό
Κι έλαμπε το σιτάρι στολισμένο…
Και στο αγιοκέρι που έφεγγε
Φαίνονταν να κυλάνε σιωπηλά
Τα δάκρυα των γερόντων.
Ξημέρωνε της Παναγίας στο χωριό
Και σειόταν το καμπαναριό
από τις προσευχές μας
Και ζούσαμε τα θαύματα
Που αποζητάμε τώρα…».
(Νόνη Σταματέλου, «Το πιάτο». Υπό έκδοσιν)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου