π. Ευάγγελος Τσόγκας: «Δεν ξέρω και πολλά πράγματα που να είναι καλύτερα από το να ασχολείσαι με τα παιδιά...»

Αποσπάσματα από την εισαγωγική προσλαλιά του π. Ευαγγέλου Τσόγκα στη γιορτή λήξης των Νεανικών Συνάξεων της Ι. Μ. Ιωαννίνων, που πραγματοποιήθηκε χτες βράδυ στο υπαίθριο θέατρο του Φρόντζου.

...Σήμερα ὁλοκληρώνουμε τον κύκλο μιας ἀκόμη χορταστικής σε βιώματα καὶ ἀπολαυστικὴς σε εμπειρίες χρονιάς τῶν νεανικῶν συνάξεων.  Στὴν συν-οδοιπορία μας αὐτὴ γευτήκαμε τὸ κέφι των παιδιών καὶ τὴν καθάρια ματιά τους, γίναμε κοινωνοί της αγωνίας και των αναζητήσεών τους, ἀναστηθήκαμε κι εμείς μὲ τὴν ἐλπίδα ποὺ ἐκπέμπουν οἱ καρδιὲς τους.

«Δεν ξέρω και πολλά πράγματα που να είναι καλύτερα από το να ασχολείσαι με τα παιδιά, καθώς σου επιστρέφουν στο πολλαπλάσιο το ελάχιστο που τους δίνεις», λέγει ἕνας σύγχρονος τραγουδοποιὸς καὶ τὸ γευόμαστε κάθε φορά, σὲ κάθε μας σύναξη.

Κεντρικὸ πρόσωπο καὶ θέμα τῶν νεανικῶν συνάξεων ἀπετέλεσε φέτος  ἡ Παναγία μας, ἡ Μητέρα τοῦ Θεοῦ μας. Ταξιδέψαμε μαζὶ σὲ ὅλους τοὺς προορισμοὺς της, νιώσαμε τὴν ἀγάπη της, θαυμάσαμε τὴν παντοτινὴ προστασία της, παρακαλέσαμε γιὰ τὴ μεσιτεία της.

Ἀλλὰ τὸ ταξίδι μας δὲν σταμάτησε ἐκεῖ. Ἔγινε τρόπος ζωῆς. Καθημερινὴ παρουσία, προστασία και συναναστροφή. Γεγονὸς ποὺ αἰσθανόμαστε καὶ ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι μέσα ἀπὸ τὶς καρδιὲς τῶν παιδιῶν σας, διότι μόνον ὅταν εἶναι κανεὶς πραγματικὰ παιδὶ γνωρίζει (μὲ ὅλη τὴν ὀντολογία ποὺ μπορεῖ αὐτὴ ἡ λέξη νὰ κουβαλήσει) τὴ Μητέρα του.

Ταυτόχρονα, ὅμως, κατορθώσαμε νὰ διακρίνουμε τὴν παρουσία της καὶ σὲ σημαντικὲς στιγμὲς τῆς ἰστορίας τοῦ λαοῦ μας. Γι’ αυτὸ καὶ σήμερα, καθώς κλείνει η αυλαία τῶν δραστηριοτήτων τῶν νεανικῶν συνάξεων θὰ αφιερώσουμε τραγούδια, στίχους, μουσικὲς καὶ χοροὺς σὲ δύο ἐπετείους τοῦ τόπου μας: Συμπληρώνονται φέτος 100 χρόνια ἀπὸ τὴν ἀπευλεύθερωση τῆς πόλεως μας καὶ 90 χρόνια ἀπὸ τὴν καταστροφὴ τῆς Σμύρνης. Χαρὲς καὶ λύπες συναντῶνται πάντοτε μὲ τὸ χορὸ καὶ τὸ τραγούδι καὶ τοῦτο εἶναι τὸ ὀξύμωρον τοῦ τρόπου μας, τὸ ἰδιότροπον τοῦ τόπου μας, διότι ἐτοῦτος ὁ λαὸς εἶναι μπολιασμένος μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως, ἀκόμα καὶ μπροστὰ στὴ θέα τοῦ Σταυροῦ.

Ἃς ὑποδεχτοῦμε λοιπὸν τὰ παιδιά μας, ἔχοντας ἀνοιχτὲς τὶς καρδιὲς μας γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν πληρότητα της απλότητάς τους και να παρασυρθούμε στης γιορτής τους το ρυθμό.