Τα Ψυχοσάββατα, βλέπεις, είναι πάντα
ένας σιωπηλός περίπατος στο χτες, μια
επίσκεψη στη Χαριτωμένη πραγματικότητα της Μνήμης, όπου αναπαύονται «φίλοι όμον και συγγενείς και άπας
άνθρωπος τα του βίου λειτουργήοαντα πιστώς». Είναι ο ιδιαίτερος χρόνος πού
αφιερώνουμε στην προσευχή για «τους αφυπνώσαντας εκ της του βίου νυκτός»,
όπως με τη χάρη του Κυρίου «υιοί
ημέρας άνεσπέρου» καταστούν.
Αν, λοιπόν, στην
κάθε Θ. Λειτουργία μνημονεύουμε τους Κεκοιμημένους, τα Ψυχοσάββατα προσθέτουμε
κι άλλο χρόνο στην προσευχή μας γι' αυτούς. Γιατί ή μέρα αυτή είναι το πανηγύρι τους, το πανηγύρι
πού συγκαλεί μαζί μ' αυτούς κι όσους δεν παύουν να θυμούνται και επιμένουν να
ψάχνουν στα μυστικά κιτάπια της ψυχής τους για λησμονημένα ονόματα. Επειδή
το δίχως άλλο η ημέρα αυτή το προκαλεί.
(Πρεσβύτερου
Κωνσταντίνου Ν. Καλλιανού)
Πηγή:
Περιοδικό Εφημέριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου