Χαρισματικός και επικοινωνιακός. Μ’ αυτά τα δύο επίθετα, θα χαρακτήριζα τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλο, που εκοιμήθη τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Ιανουαρίου του 2008. Χαρισματικός και επικοινωνιακός, με όλα τα τρωτά του σημεία… Ηγετική φυσιογνωμία, ιδιαίτερα δημοφιλής, που έγραψε ιστορία και άφησε εποχή. Άνθρωπος ευφυής, με προσόντα, με γνώση των media και του χειρισμού τους, απασχόλησε έντονα την καθημερινότητά μας, χωρίς να μπορέσει πάντοτε «να μας ανεβάσει στις πνευματικές διαστάσεις της ύπαρξης» (Νίκος Δήμου).
Ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (Παρασκευαΐδης) γεννήθηκε το 1939 στην Ξάνθη και σπούδασε Νομικά και Θεολογία. Διδάκτωρ Θεολογίας, πτυχιούχος γαλλικής και αγγλικής γλώσσας, γνώστης της ιταλικής και της γερμανικής, χειροτονήθηκε διάκονος το 1961 και πρεσβύτερος το 1965. Εννιά χρόνια ήταν ιεροκήρυκας στο ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου (Παναγίτσα) Φαλήρου, ενώ διετέλεσε επί επτά χρόνια γραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
Νεότατος, σε ηλικία 35 ετών, εξελέγη μητροπολίτης Δημητριάδος το 1974. Στον αρχιεπισκοπικό θρόνο ανήλθε το 1998. Είναι ενδιαφέροντα τα ανοίγματά του στη νεολαία («κι εγώ σας πάω»), αλλά και στην καθολική εκκλησία (υποδέχτηκε στην Αθήνα τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄ και επισκέφτηκε το Βατικανό). Σκοτεινά σημεία της αρχιεπισκοπικής του θητείας η κρίση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και η κάθαρση που… δεν έγινε.
Κρατάμε για το τέλος, ένα απόσπασμα από τον μνημειώδη επιβατήριο λόγο, το λόγο δηλαδή που εκφώνησε την ημέρα της ενθρόνισής του –ήταν Μάης του ’98- ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος:
«…Τελειώνοντας, απευθύνομαι εδικά στους Νέους της Πατρίδας μας και τους λέγω: Παιδιά μου, χρυσά της Ελλάδος παιδιά. Είσθε το καμάρι το Γένους, δαφνοστεφανωμένη απαντοχή μας. Όμως σας πονέσαμε πολύ με την υποκρισία μας και σας ευτελίσαμε μέσα σας την έννοια το χρέους. Σας χρεώνουμε τις παρεκτροπές σας, ενώ είμαστε οι ηθικοί αυτουργοί των. Σας στερήσαμε την αγάπη, σας αφήσαμε έρμαιους στα κύματα του κατακλυσμού της Βαβυλώνας. Σας αναγκάσαμε να ζείτε σ’ ένα κόσμο απάνθρωπο, ανηλεή και ανοικτίρμονα. Σας υποδείξαμε να ακολουθήσετε δρόμους, που εμείς δεν βαδίζαμε. Σας αφαιρέσαμε την πίστη και την ελπίδα. Γκρεμίσαμε από μέσα σας κάθε ιδανικό. Κι όμως λέμε ότι σας αγαπάμε. Σεις, με την οξύνοιά σας καταλάβατε την ασυνέπειά μας. Και μας εγκαταλείψατε. Δεν μας εμπιστεύεστε πια, δεν θέλετε να ζήσετε στον κόσμο πού εμείς σας ετοιμάσαμε. Και στραφήκατε στην αναζήτηση της χίμαιρας μέσ’ απ’ τα ναρκωτικά, στην επιβεβαίωση σας μέσ’ από τη βία.
Παιδιά μου, σήμερα αυτός που σας ομιλεί, παίρνει πάνω του την ευθύνη για τις απέναντί σας αμαρτίες όλης της γενιάς του και σας ζητά συγγνώμη. Θέλει όμως ταυτόχρονα να σας πει πως καμιά αμαρτία δική μας και καμιά αστοχία δική σας δεν μπορεί να σας κλείσει το δρόμο προς την καταξίωση. Τα αδιέξοδα πλήθυναν. Τώρα η αδυσώπητη ανάγκη σας καλεί σε απόφαση. Υπάρχει ένας χώρος που δεν θα σας προδώσει ποτέ. Είναι ο χώρος της Εκκλησίας. Ελάτε σ’ αυτόν, ελάτε στην πίστη, ελάτε στο Χριστό. Θα βρείτε ό,τι έχετε χρόνια τώρα στερηθεί. Και μαζί την αληθινή ελευθερία, την αληθινή δικαιοσύνη, την αληθινή αλήθεια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου