Ο Κύριος, εν τη αφάτω ευσπλαγχνία Αυτού, εχάρισεν εις ημάς και το εναρξάμενον νέον έτος ίνα δοξάσωμεν Αυτόν και πληροφορεί ημάς μυστικώς δια της χάριτός Του ότι εν Αυτώ ζώμεν και κινούμεθα και εσμεν. Ο Κύριος, ο ειπών ημίν ότι «και θριξ εκ της κεφαλής υμών ου μη απόληται» (Λουκ. κα 18), ου μόνον εφύλαξεν ημάς κατά τον παριππεύσαντα ενιαυτόν, αλλά και ηξίωσε των πλουσίων ευλογιών Αυτού. Τοσούτον αναντιρρήτως απέδειξε και πάλιν την προς ημάς άφατον Αυτού φιλανθρωπίαν και αγάπην. Δόξαν αναπέμπομεν Αυτώ δια την συμπλήρωσιν εικοσαετίας εις τους οίακας της Μητρός Εκκλησίας και πεντηκονταετούς ιερατικής διακονίας και δι’ όλας τας ευργεσίας και δωρεάς Του τας οποίας αδιαλείπτως εκχέει καθ’ όλον το διάστημα της εργασίας ημών εις τον αμπελώνα Αυτού. Με την βεβαιότητα της προστασίας και της παρουσίας Του διηνύσαμεν το προηγούμενον έτος. Με την ιδίαν εμπιστοσύνην εις το θέλημα Αυτού θα διέλθωμεν και το αρξάμενον, ευ ειδότες ότι «ει ο Θεός υπέρ ημών, τις καθ’ ημών; Ος γε του ιδίου υιού ουκ εφείσατο, αλλ’ υπέρ ημών πάντων παρέδωκεν αυτόν, πως ουχί και συν αυτώ τα πάντα ημίν χαρίσεται;» (Ρωμ. η 31).
Ας ποιήσωμεν λοιπόν μίαν νέαν εκκίνησιν και εφέτος, λαμβάνοντες νέας αποφάσεις, πλήρεις θάρρους και της δυνάμεως εκείνης, δια την οποίαν ομιλεί ο απόστολος των εθνών: «ου γαρ ελάβετε πνεύμα δουλείας πάλιν εις φόβον, αλλ’ ελάβετε πνεύμα υιοθεσίας, εν ω κράζομεν. αββά, ο Πατήρ. Αυτό το Πνεύμα συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού. Ει δε τέκνα, και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού» (Ρωμ. η 15).
Εκ παραλλήλου, η αρχή εκάστου έτους ενθυμίζει εις ημάς την πορείαν ημών προς το αναπόφευκτον γεγονός της αναχωρήσεως ημών εκ του προσκαίρου τούτου κόσμου, μειούσα την χρονικήν απόστασιν από της συναντήσεως ημών μετά του δικαίου Κριτού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ούτω καλεί ημάς ίνα συγκεντρώσωμεν περισσότερον τας σκέψεις μας εις την εν γένει πορείαν του βίου ημών και ετοιμάσωμεν εαυτούς καλλίτερον δια την συνάντησιν ταύτην μετά του προσώπου του Κυρίου, πάντοτε με την βεβαίαν πίστιν ότι ο θάνατος υπάρχει η θύρα εκείνη δια της οποίας εισερχόμεθα εις την αιώνιον ζωήν και την ατελεύτητον μακαριότητα, ένθα «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι αγίω» (Ρωμ. ιδ 17), ένθα ήχος καθαρός εορταζόντων και φωνή αγαλλιάσεως, ένθα φως το αληθινόν της αγίας Τριάδος.
Ούτως ο χρόνος μετατρέπεται εις περισπούδαστον προσδοκίαν του χριστιανού, του αφορώντος μετά πίστεως και αγάπης προς τον Λυτρωτήν και Θεόν ημών Ιησούν Χριστόν, και προετοιμάζει ημάς δια την στιγμήν εκείνην, εν η μετά πάντων των εκλεκτών του Θεού θα ακούσωμεν παρά του Σωτήρος την μακαρίαν φωνήν: «Δεύτε οι ευλογημένοι του Πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε 34).
Εάν στρέψωμεν τα όμματα ημών εις την πορείαν του κόσμου συχνάκις απογοήτευσις και απόγνωσις καταλαμβάνει ημάς. Θλίψεις, ταραχαί, αδελφοκτόνοι πόλεμοι, αδικίαι, οικονομική κρίσις και εξαθλίωσις, πείνα και έτερα πολλά ων ουκ εστιν αριθμός. Δεν πρέπει όμως να λησμονώμεν ότι η απομάκρυνσις του ανθρώπου εκ του Θεού είναι υπεύθυνος δια τα ατελείωτα παθήματα αυτού. Ο σύγχρονος άνθρωπος αδυνατεί να κατανοήση ότι αι συνέπειαι της αμαρτίας και της αποστασίας του είναι τραγικαί δια τον ίδιον και δια το μέλλον του κόσμου. Διότι αι συνέπειαι της αμαρτίας, ως και της αγιότητος, είναι παγκόσμιοι. Θέτων εαυτόν ο άνθρωπος εις την θέσιν του Θεού, εφευρίσκει εξύπνους όρους ίνα ονομάση και εξωραΐση τα πάθη αυτού και την πεπτωκυίαν ζωήν του, νομίζων ότι ούτω θα αποφύγη τους ελέγχους της συνειδήσεως και τα τραγικά αποτελέσματα της αποστασίας. Όμως ο Κύριος λέγει ότι «ο ουρανός και η γη παρελεύσονται, οι δε λόγοι μου ου μη παρέλθωσι» (Ματθ. κδ 35).
Δια τούτο, αδελφοί και τέκνα, ας μείνωμεν κατά το παρόν έτος ηνωμένοι εντός της Εκκλησίας, η οποία παρέχει εις ημάς την βεβαίαν ελπίδα της σωτηρίας. Ας πολιτευθώμεν και κατά το νέον έτος αξίως της κλήσεως ημών και της εμπιστοσύνης ης ετύχομεν παρά της Μητρός ημών Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας. Ο Κύριος ημών, «ω εδόθη πάσα εξουσία εν ουρανώ και επί γης» (Ματθ. κη 18), ενέδυσεν ημάς με την τριπλήν εξουσίαν της αρχιερωσύνης και της ιερωσύνης, εν μέσω του εξαγορασθέντος δια του τιμίου Αυτού αίματος λαού Του. Διωρίσθημεν ίνα οικονομώμεν και τελώμεν τα εκκλησιαστικά μυστήρια, αναλόγως προς τας πνευματικάς ανάγκας του ποιμνίου ημών, ίνα κηρύττωμεν το θέλημα του Θεού εις τους υφ’ ημών ποιμαινομένους και ίνα λύωμεν τας αμαρτίας του λαού. Ούτως ας προσφέρωμεν καθαράς τας ψυχάς ημών τω Δεσπότη Χριστώ, ενθυμούμενοι την παραίνεσιν του Χρυσορ¬ρήμονος Προκατόχου ημών εν τω αγιωτάτω αρχιεπισκοπικώ Θρόνω της Κωνσταντινουπόλεως: «των ακτίνων αυτών καθαρωτέραν τω ιερεί την ψυχήν είναι δει, ίνα μήποτε αυτόν έρημον καταλιμπάνη το Πνεύμα το Άγιον, ίνα δύνηται λέγειν• ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».
Ας αφιερώσωμεν όλους εαυτούς εις την διακονίαν της Εκκλησίας, ας αφήσωμεν όλην την καρδίαν και τους διαλογισμούς ημών εις το έλεος του Θεού. Ας αγωνισθώμεν ίνα έχωμεν προς πάντας αγάπην ειλικρινή και ανυπόκριτον, υπάρχοντες πάντοτε συγκαταβατικοί και προσηνείς προς τους πλησίον ημών, έχοντες προ οφθαλμών τους λόγους του Αποστόλου: «δούλον Κυρίου ου δει μάχεσθαι, αλλ’ ήπιον είναι προς πάντας, διδακτικόν, ανεξίκακον». Ας διαλαττώμεθα ταχέως μετ’ εκείνων όσοι λυπούν ημάς, ίνα δυνηθώμεν ευσυνειδήτως να κηρύξωμεν την ειρήνην εις τους πιστεύοντας ημίν και αταράχως να επιτελώμεν την φρικτήν μυσταγωγίαν της αιωνίου προς Θεόν καταλλαγής. Ας επαγρυπνήσωμεν επιμελώς εις τας επάλξεις της Μητρός ημών Εκκλησίας, φυλάττοντες την ποίμνην του Κυρίου από ερίδων και ταραχών, και πάσης επιβουλής του αντικειμένου, με την συνείδησιν ότι «εάν ρομφαία λάβη ψυχήν, αύτη μεν δια την ανομίαν αυτής ελήφθη, το δε αίμα αυτής εκ χειρός του σκοπού εκζητήσει Κύριος των δυνάμεων» (Ιεζ. ιβ 15).
Ας γυμνάσωμεν και εφέτος τας ψυχάς ημών εις την φιλοπονίαν των αρετών, ιστάμενοι ενώπιον του Θεού μετά καθαράς συνειδήσεως, εννοούντες οπόσην αγιότητα βίου και αγνείαν απαιτεί εξ ημών η διακονία των μυστηρίων της δόξης Αυτού, εξομολογούμενοι αλλήλοις τας αμαρτίας και τα παραπτώματα ημών και γνωρίζοντες ότι ούτω πράττοντες θα έχωμεν την ευλογίαν και το έλεος του Θεού εις τε την παρούσαν και εις την μέλλουσαν ζωήν. Ας φυλάττωμεν την παράδοσν και την ευταξίαν της Μητρός Εκκλησίας, λόγοις και έργοις, υπήκοοι μέχρι θανάτου εις τας παραδόσεις και επιταγάς των Αποστόλων και των Πατέρων, δια να έχη και ο Θεός την φροντίδα ημών.
Ας τελώμεν τας εορτάς πνευματικώς και ουχί κοσμικώς, ώστε αύται να είναι δι’ ημάς φωτισμός και αγιασμός ψυχής. Ούτω, θα λαμβάνωμεν τας ευχάς και ευλογίας των αγίων, ως του σήμερον τιμωμένου Μεγάλου Βασιλείου, οίτινες αδιαλείπτως πρεσβεύουσιν υπέρ ημών τη Αγία Τριάδι.
Επισκοπούντες εν ολίγοις τας ευεργεσίας του Θεού κατά το παρελθόν έτος, ενθυμούμεθα την μεταφοράν ενταύθα των λειψάνων του αοιδίμου προκατόχου ημών Κωνσταντίνου του ΣΤ . Τον εμπλουτισμόν της ενταύθα Ιεραρχίας του Θρόνου δια δύο νέων δυναμικών στελεχών, των Ιερωτάτων Καλλιουπόλεως και Μαδύτου και Προύσης. Το εύσημον γεγονός της Συνάξεως των Προκαθημένων των Πρεσβυγενών Πατριαρχείων και της παλαιφάτου Εκκλησίας Κύπρου εις Φανάριον μεταξύ 1ης και 3ης Σεπτεμβρίου με κύριον θέμα αυτής την εξέτασιν της εκρύθμου καταστάσεως εις την Μέσην Ανατολήν. Δια του απολυθέντος μηνύματος προς το πλήρωμα των Εκκλησιών ημών, ως και προς πάντα άνθρωπον καλής θελήσεως, εξεφράσαμεν την αλληλεγγύην και συμπάθειαν προς τους εκεί δοκιμαζομένους αδελφούς και απηυθύναμεν έκκλησιν προς τους ανά τον κόσμον πολιτικούς και θρησκευτικούς ηγέτας δια την καθιέρωσιν αρχών και την ανάληψιν δεσμεύσεων προς ειρηνικήν συμβίωσιν των πιστών των διαφόρων
θρησκειών εις τον ευαίσθητον εκείνον γεωγραφικόν χώρον.
θρησκειών εις τον ευαίσθητον εκείνον γεωγραφικόν χώρον.
Κατά την ιδίαν Σύναξιν ησχολήθημεν και με το θέμα της προετοιμασίας της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και απεφασίσαμεν όπως επισπευσθή η διαδικασία της προπαρασκευής αυτής, ίνα καταστή δυνατή η σύγκλησις αυτής εις το ορατόν μέλλον. Ευχόμεθα δε ίνα η προσπάθεια αυτή συνεχισθή και καρποφορήση και κατά το αρχόμενον έτος και προωθηθή περαιτέρω η διορθόδοξος συνεργασία, ίνα δίδεται η μαρτυρία των χριστιανών εις όλον τον κόσμον, ο οποίος τοσαύτην έχει ανάγκην και εις τόσα αδιέξοδα περιέρχεται άνευ της πίστεως εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν, ζων εις το σκότος της αγνωσίας.
Ωσαύτως, υπομιμνήσκομεν το ευχάριστον γεγονός της ανανεώσεως των διοικητικών σωμάτων των Κοινοτήτων και Ιδρυμάτων της ενταύθα Ομογενείας, ώστε να ενισχυθή ο ρόλος των και να δοθή νέα ώθησις εις την ανάπτυξιν του έργου αυτών. Συγχρόνως δε η απόφασις του Κράτους δια την απόδοσιν ομογενειακών περιουσιών αποτελεί μίαν φερέλπιδα εκκίνησιν δια τον νέον ενιαυτόν, με την προσδοκίαν ότι θεία χάριτι και προνοία θα ανατείλη και εν καλλίτερον μέλλον δια την πολύπαθον ομογένειαν της Πόλεως ημών και θα εξασφαλισθούν αι απαραίτητοι προϋποθέσεις δια την επιβίωσιν αυτής και την συνέχισιν της υπερδισχιλιετούς παρουσίας του Γένους ημών εις τον τόπον αυτόν, ένθα πάλλεται η καρδία αυτού και ένθα αναπαύονται αι ψυχαί των προγόνων του, των οποίων αισθανόμεθα πάντοτε την ζώσαν μυστικήν παρουσίαν και ενίσχυσιν. Εις το σημείον τούτο επιθυμούμεν να εκφράσωμεν την ευαρέσκειαν ημών προς τον προλαλήσαντα Εντιμολ. Άρχοντα Μ. Χαρτοφύλακα κ. Παντελεήμονα Βίγκαν δια τους πολλούς κόπους του υπέρ των κοινών της Ομογενείας και να τον συγχαρώμεν δια την επανεκλογήν του δια μίαν νέαν τριετίαν ως μέλους, εκ μέρους όλων των Μειονοτήτων, του Συμβουλίου της Γενικής Διευθύνσεως των Βακουφίων.
Εξ ετέρου, η πραγματοποίησις του προσκυνήματος εις το μαρτύριον του Αγίου Φιλίππου εν Ιεραπόλει απετέλεσε μίαν εισέτι χαράν και ευλογίαν του Θεού κατά το παρελθόν έτος, μαρτυρούσα την μεγάλην ωφέλειαν και οικοδομήν ήτις προκύπτει εκ της συνηθείας της επισκέψεως των σεβασμάτων τα οποία ευρίσκονται εις τα ηγιασμένα χώματα της Μικράς Ασίας. Το προσκύνημα τούτο έρχεται να προστεθή εις τα λοιπά κατά τα τελευταία έτη καθιερωθέντα προσκυνήματα εις Μύρα, Καππαδοκίαν, Τραπεζούντα, Έφεσον και αλλαχού της αγιοβαδίστου και αγιοτόκου Μικράς Ασίας, ένθα μετά συγκινήσεως επανανήψαμεν τας λυχνίας των εκεί Εκκλησιών.
Εξ ετέρου, η πραγματοποίησις του προσκυνήματος εις το μαρτύριον του Αγίου Φιλίππου εν Ιεραπόλει απετέλεσε μίαν εισέτι χαράν και ευλογίαν του Θεού κατά το παρελθόν έτος, μαρτυρούσα την μεγάλην ωφέλειαν και οικοδομήν ήτις προκύπτει εκ της συνηθείας της επισκέψεως των σεβασμάτων τα οποία ευρίσκονται εις τα ηγιασμένα χώματα της Μικράς Ασίας. Το προσκύνημα τούτο έρχεται να προστεθή εις τα λοιπά κατά τα τελευταία έτη καθιερωθέντα προσκυνήματα εις Μύρα, Καππαδοκίαν, Τραπεζούντα, Έφεσον και αλλαχού της αγιοβαδίστου και αγιοτόκου Μικράς Ασίας, ένθα μετά συγκινήσεως επανανήψαμεν τας λυχνίας των εκεί Εκκλησιών.
Πέρυσιν εδέχθημεν τας υψηλάς επισκέψεις των Εξοχωτάτων Αντιπροέδρου και της Υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, των Εξοχωτάτων Προέδρων της Ουγγαρίας και της Ρουμανίας και του Υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας και πολλών ετέρων σημαντικών προσωπικοτήτων, γεγονότα τα οποία μαρτυρούν την εκτίμησιν ης χαίρει ο αιωνόβιος θεσμός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας εις τας συνειδήσεις των ανθρώπων παγκοσμίως και ενθαρρύνουν ημάς εις την εκπλήρωσιν της ευθυνηφόρου πνευματικής αποστολής ημών. Το κύρος του Οικουμενικού ημών Πατριαρχείου οφείλομεν ίνα διαφυλάξωμεν υψηλόν και άτρωτον και κατά το αρχόμενον νέον έτος, αγωνιζόμενοι όλαις δυνάμεσιν έκαστος εκ της επάλξεως εις την οποίαν έταξεν αυτόν ο Κύριος.
Το παρόν έτος απεφασίσαμεν ίνα αφιερώσωμεν εις μίαν ιστορικήν σύγχρονον μορφήν του Οικουμενικού Θρόνου, εκ των πλέον σημαντικών κατά τους εσχάτους αιώνας του καθ’ όλου βίου αυτού. Εις τον αοίδιμον δυναμικόν και οτρηρόν Πατριάρχην Ιωακείμ Γ , από της κοιμήσεως του οποίου συμπληρούται εφέτος μία εκατονταετία. Πιστεύομεν ότι ούτω τιμώμεν την ζωήν και το έργον αυτού, όστις ευθαρσώς και δεξιώς επηδαλιούχησε το σκάφος της Μητρός Εκκλησίας, μετά συνέσεως πολλής, δικαιοσύνης, αληθείας, ασκητικής ζωής και αυταπαρνήσεως, μη επιζητήσας ούτε δόξαν, ούτε πλούτον, ούτε χρήμα, αποτελέσας αληθές κόσμημα αυτής και υπόδειγμα εκκλησιαστικού ποιμένος.
Ωσαύτως και εις τον αείμνηστον Πατριάρχην Αθηναγόραν, εκ της κοιμήσεως του οποίου συμπληρούται μία τεσσαρακονταετία, όστις ήρε τον σταυρόν της Πατριαρχείας εις περίοδον κρίσιμον και λίαν χαλεπήν, ζήσας εν μέσω θλίψεων και τραγικών γεγονότων δια την ιστορίαν του εν Κωνσταντινουπόλει ποιμνίου της Μητρός Εκκλησίας. Αμφότεροι οι προκάτοχοι ημών ειργάσθησαν, συν τοις άλλοις, δια την ενότητα των χριστιανών, ο μεν εξαπολύσας την γνωστήν εγκύκλιον του 1902, ο δε συμβαλών εις την άρσιν των αναθεμάτων μεταξύ Ανατολικής και Δυτικής Εκκλησίας και εις την έναρξιν του διαλόγου της αγάπης μετά της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.
Χάριτι Κυρίου ελπίζομεν ίνα αξιωθώμεν κατά το προσεχές Πάσχα να παρασκευάσωμεν το τρίτον επί της πατριαρχείας ημών το άγιον μύρον, γεγονός το οποίον θεωρούμεν ιδιαιτέραν ευλογίαν του Θεού προς ημάς.
Με τας προοπτικάς και χρηστάς ταύτας ελπίδας, ποιούμεθα την έναρξιν του παρόντος ενιαυτού και ευχόμεθα εις πάντας ο δια την ημών σωτηρίαν περιτμηθήναι καταδεξάμενος και μορφήν ανθρωπίνην αναλλοιώτως προσλαβών Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, δια πρεσβειών της Δεσποίνης ημών Θεοτόκου της Παμμακαρίστου και του αγίου Βασιλείου του Μεγάλου, να αξιώση ημάς ίνα εις έτη πολλά εορτάζωμεν την εορτήν της προς ημάς συγκαταβάσεως Αυτού και σαρκί Περιτομής και την του Καππαδόκου Ιεράρχου μνήμην, εν δε τη μελλούση ζωή αξιώση ημάς ίνα συν πάσι τοις αγίοις ζήσωμεν την αιώνιον και ατελεύτητον ζωήν, εις δόξαν του ανάρχου Πατρός και του ομοουσίου Αυτού Πνεύματος. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου