Σκορπισμένες στοὺς γύρω λόφους
καὶ σὲ ὁλάκερο τὸ ἀγροτικὸ ἀμφιθέατρο
ἀπίστευτα πολλὲς ἐκκλησιές.
Τὸ ἀπροσμέτρητο βάθος
τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τοὺς οἴκους Θεοῦ
ποὺ ἀνταμώνεις παντοῦ στὴν Ἑλλάδα,
εἴτε στὰ λαγκάδια καὶ
στὰ βουνὰ προσδιαβαίνεις
εἴτε στὰ 3/4 τῆς ναυτικῆς χώρας
τὰ θαλασσόβρεχτα,
ὅπου στήριξε πάντα ὁ λαὸς
τὴν πνευματικὴ ἀλήθειά του:
ἵνα εἰδῇς πῶς δεῖ
ἐν οἴκῳ Θεοῦ ἀναστρέφεσθαι,
ἣτις ἐστὶν ἐκκλησία Θεοῦ ζῶντος,
στύλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας.
Ζήσιμος Λορεντζάτος
«Η εικόνα στην Εκκλησία ήταν ένα μέσο που προκαλούσε τη μνήμη του ανθρώπου να αναθυμάται την ιστορική πραγματικότητα της Αποκάλυψης και να αντλεί διδάγματα...
Η βασική διδασκαλία της Αποκάλυψης είναι ότι ο άνθρωπος πρέπει να αποκτήσει μια άμεση σχέση με τον Θεό. Σχέση προσωπική. Υπήρξαν κατά καιρούς αυτοί οι άνθρωποι μέσα στην Εκκλησία που πέτυχαν αυτή τη σχέση. Στον σύγχρονο άνθρωπο σιγά - σιγά εκπίπτει αυτή η μαγική σχέση μεταξύ του εικονιζομένου, του πράγματος που απεικονίζει, και του ίδιου. Αντί να δρα ο ίδιος για να βοηθήσει τον εαυτό του να ταυτίσει το θέλημά του με το θέλημα του Θεού, κατά παγανιστικό τρόπο αποζητάει την επέμβαση του πράγματος, κάτι που τον κάνει ειδωλολάτρη. Είναι αρρωστημένη πίστη...
Σήμερα ζούμε όλοι μας έναν Θεό ανθρωπόμορφο. Ακόμη και τη Μεγάλη Εβδομάδα όταν συρρέουμε στην εκκλησία μπροστά στον Σταυρό και τον Επιτάφιο, συρρέουμε μπροστά στον Πάσχοντα Δίκαιο και όχι στον αναστημένο Θεό. Κρατούμε τον Θεό στα μέτρα μας, για να μπορούμε να τον πλησιάσουμε».
Μητροπολίτης Ιωαννίνων κυρός Θεόκλητος
Αυτό κάνει η Εκκλησία. Ανασταίνει τα πρόσωπα, τα ξεχωριστά πρόσωπα, τα μοναδικά πρόσωπα και συγκροτεί με αυτά την κοινή ζωή. Τα στεγάζει κάτω από τη Στέγη της και τα κάνει σύναιμα και σύσσωμα με τον Χριστό. Ένα «όλοι μαζί» είναι η Εκκλησία και χωράει και τα αχώρετα. Χωράει τα πάντα, ως άλλη Θεοτόκος...
Χρυσόστομος Σταμούλης
