Τα Θεοφάνεια είναι η πρώτη δημόσια εμφάνιση του Χριστού. Μετά τη Γέννηση Του στη Βηθλεέμ, ο Κύριος μας είχε αποκαλυφθεί σε μερικούς προνομιούχους. Σήμερα όμως, όλοι όσοι περικύκλωναν τον Ιωάννη, δηλαδή οι μαθητές του, και όλο το πλήθος που είχε κατεβεί στην όχθη του Ιορδάνη, γίνονται μάρτυρες μιας πολύ επισημότερης φανέρωσης του Ιησού. Σε τι συνίσταται αυτή η φανέρωση; Έχει δύο πτυχές. Αφ’ ενός υπάρχει η πτυχή της ταπεινώσεως στην οποία υπόκειται ο Κύριος, και η οποία αντιπροσωπεύεται από το βάπτισμα. Αφ’ ετέρου, η πτυχή της δόξας, η οποία αντιπροσωπεύεται από την ανθρώπινη μαρτυρία που ο Πρόδρομος δίνει για τον Ιησού και, σ’ ένα επίπεδο απείρως ανώτερο, η θεία μαρτυρία που ο Πατήρ και το Πνεύμα παρέχουν για τον Υιό. Θα εξετάσουμε από κοντά και τις δύο πτυχές· πρώτα όμως ας κρατήσουμε τούτο: κάθε φανέρωση του Χριστού, τόσο μέσα στην Ιστορία όσο και στην εσωτερική ζωή κάθε ανθρώπου, είναι φανέρωση δόξας και ταπεινώσεως ταυτοχρόνως. Όποιος διαχωρίζει αυτές τις δυο πτυχές του Χριστού, κάνει σφάλμα που διαστρεβλώνει όλη την πνευματική ζωή. Δεν μπορώ να πλησιάσω τον δοξασμένο Χριστό χωρίς την ίδια στιγμή να πλησιάσω τον ταπεινωμένο Χριστό, ούτε να πλησιάσω τον Χριστό στην ταπείνωση Του χωρίς τη δόξα Του. Αν επιθυμώ να φανερωθεί μέσα μου, μέσα στη ζωή μου, αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνον αν αγκαλιάσω Αυτόν που ο ιερός Αυγουστίνος με θερμή αφοσίωση ονόμαζε ο ταπεινός Χριστός και αν με το ίδιο σκίρτημα λατρεύσω Εκείνον που είναι Θεός, Βασιλεύς και Νικητής. Να το πρώτο δίδαγμα των Θεοφανείων...
Ενός μοναχού της Ανατολής (Lev Gillet)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου