Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει κλειστή στόν ἑαυτό της...

«Οὐχ ὑμῶν ἔστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῆ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ, ἀλλά λήψεσθαι δύναμιν ἐπελθόντος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐφ’ ἡμᾶς καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἐν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς».

Τά λόγια αὐτά τοῦ Χριστοῦ πρός τούς μαθητές Του, λίγο πρίν τήν Ἀνάληψή Του, φανερώνουν τήν συνείδηση τῆς πρώτης Ἐκκλησίας γι’ αὐτό πού ἐμεῖς σήμερα καλοῦμε Ἱεραποστολή. Γιά τήν πρώτη Ἐκκλησία, ἡ Ἱεραποστολή εἶναι ἔργο οἰκουμενικό, πού συντελεῖται μέ τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί συνδέεται μέ τόν ἐρχομό τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ.

Ἡ Ἱεραποστολή δέν ἀποσκοπεῖ στήν ἵδρυση τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ὀργανισμοῦ τυπικά, ὅπως τήν Πεντηκοστή, τήν γενέθλιο ἡμέρα τῆς Ἐκκλησίας. Πολύ περισσότερο ἡ Ἱεραποστολή ἀναγγέλλει τά Ἔσχατα, μᾶς ὁδηγεῖ στήν πρόγευση τῶν Ἐσχάτων, στόν χῶρο γνωριμίας μας μέ τό Ἅγιο Πνεῦμα, στόν χῶρο συνάντησής μας μέ τόν Χριστό, δηλαδή στήν Ἐκκλησία.

Ἱεραποστολή δηλαδή καί Ἐκκλησία ταυτίζονται. Ἡ Ἱεραποστολή εἶναι ἡ φύση, ἡ οὐσία τῆς Ἐκκλησίας. Καί ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι Ἐκκλησία, ἐάν δέν εἶναι ἱεραποστολική.  Ἐάν δέν εἶναι διαρκῶς ἀποστέλλουσα ἀποστόλους της «πάσει τῆ κτίσει».  Ἡ πρός τόν κόσμο ἔξοδος τῆς Ἐκκλησίας δέν ἀποτελεῖ κάτι πέρα ἀπό τόν ἑαυτό της, ἀλλά ὅρο συγκρότησης τοῦ ἑαυτοῦ της.

Ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά μείνει κλειστή στόν ἑαυτό της, δέν μπορεῖ νά ἀρνηθεῖ τό ἄνοιγμα της στόν κόσμο, γιατί Ἐκκλησία εἶναι ὁ ἴδιος ὁ κόσμος. Ἐκκλησία εἶναι ἡ κτίση τοῦ Θεοῦ πού ἀνταποκρίνεται στό κάλεσμά Του, παραδίνεται στό Ἅγιο Πνεῦμα,  σαρκώνει κάθε στιγμή τόν Ἰησοῦ Χριστό, καί ἔτσι γίνεται σημεῖο τῆς μέλλουσας Βασιλείας...

Νιγηρίας Αλέξανδρος (+30.6.2023)