Τι είναι λοιπόν ο χρόνος;
Το αμόνι πάνω στο οποίο η πίστη και η αγάπη μας σφυρηλατούνται για να αντέχουν! Χωρίς την δοκιμασία της φωτιάς (...προσωπικά θέματα υγείας, COVID, δυσκολίες, θάνατοι, «δυστυχίες»...) η πίστη μένει αναιμικό ιδεολόγημα, και η αγάπη, φίλαυτη διάθεση με άπειρα σκαμπανεβάσματα! Φυσικά μια πίστη που δεν αμφιβάλλει είναι πεθαμένη πίστη! Και μια ψευδώς ιδανική αγάπη είναι ανύπαρκτη, καθώς αγάπη χωρίς ελλείψεις και αντιφάσεις δεν βρίσκεται στον ανθρώπινο βίο!
Λοιπόν κοιτάζοντας την χρονιά που πέρασε ή μάλλον κοιτάζοντας τις ελλείψεις της πίστης μας και τις προδοσίες της αγάπης μας, κατ’ αυτήν την χρονιά, ας ξαναξεκινήσουμε τη σχέση μας με τον Χριστό ξεκαθαρίζοντας ότι:
Το σπουδαιότερο δεν είναι να μην πέσεις, αλλά το πόσο γρήγορα σηκώνεσαι!
Το να μάθουμε να κατανοούμε την ίδια μας την αντίφαση, τα λάθη μας, την ασυνέπεια, τις αποτυχίες μας, όχι ως εγωιστικό θίξιμο, αλλά κάτω από το φως της διδασκαλίας, ότι ο Χριστός μάς αγαπά όχι επειδή δήθεν εμείς είμαστε καλοί, αλλά γιατί Αυτός είναι καλός, τότε κάτι τέτοιο μπορεί να είναι η αρχή της διόρθωσης και της υγείας...
π. Θεοδόσιος Μαρτζούχος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου