Όταν με κυριεύει μια δίψα Θεού, κλήση δικιά Του, κλιση δικιά μου, με τρώει η έγνοια: Τι είναι αληθινότερο, πιο ευεργετικό; Να μιλάς για τον Θεό ή να σιωπάς κλεισμένος στην πίστη Του με μια σιωπή πιο επικοινωνιακή ίσως από τα λόγια, τις συμβουλές, τις άχαρες κατηχήσεις;
Μια πίστη λιγόλογη, πυκνή, εσωτερική, λειτουργεί ως παράξενα εύγλωττη, συγκινεί και διδάσκει, με άλλου κόσμου τρόπο, την άλλου κόσμου αλήθεια.
Μάρω Βαμβουνάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου