«Σε ευχαριστώ, Θεέ των πάντων, διότι έγινες ένα πνεύμα με εμένα - χωρίς σύγχυση, χωρίς μεταβολή, χωρίς αλλοίωση - και διότι έγινες τα πάντα στα πάντα για εμένα: έγινες ανείπωτη τροφή που δεν τελειώνει ποτέ, τροφή που πλούσια προσφέρεται ασταμάτητα στα χείλια της ψυχής μου και αναβλύζει πλουσιοπάροχα στην πηγή της καρδιάς μου, έγινες αστραφτερό ένδυμα που κατακαίει τους δαίμονες, έγινες καθαρισμός που με ξεπλένει με τα αιώνια και άγια αυτά δάκρυα τα οποία χαρίζει η παρουσία Σου σε όποιους επισκέπτεται. Σε ευχαριστώ, διότι έγινες για εμένα το φως που δεν το διαδέχεται ποτέ σκοτάδι και ήλιος που δεν δύει ποτέ, που δεν τον κρύβει τίποτα επειδή γεμίζεις τα σύμπαντα με τη δόξα Σου. Εξάλλου, ποτέ δεν κρύφτηκες από κανέναν, αλλά αντιθέτως εμείς κρυβόμαστε πάντοτε από Εσένα, επειδή δεν θέλουμε να έρθουμε σ' Εσένα...» (Αγίου Συμεών του Νέου Θεολόγου, Ευχή μυστική, Sources Chteriennes 156, σσ. 152-154).
