«Ξημερώματα Δευτέρας 17 Ιανουαρίου 1838...»

«…Ξημερώματα Δευτέρας 17 Ιανουαρίου 1838 πέντε δήμιοι οδηγούν τον Γεώργιο στον τόπο της εκτέλεσης στο Κουρμανιό. Θα πεθάνει στην αγχόνη στη γωνία της σημερινής Αβέρωφ και Εθνικής Αντιστάσεως (και όχι εκεί που βρίσκεται το εικονοστάσιο στην Πύλη του Κάστρου). Ο νεκρός παρέμεινε στην αγχόνη, αλλά από τη νύχτα, κατά την παράδοση, ένας φως σαν στεφάνι κατέβαινε στο κεφάλι του, κάτι που έγινε πολύ γνωστό στην πόλη. Αυτό ήταν μια πρώτη ένδειξη θαύματος για να ακολουθήσουν κι άλλα.

Την τρίτη μέρα από το θάνατό του, Γιαννιώτες παίρνουν το σκήνωμα και το μετέφεραν στη μητρόπολη. Εκεί, μάλιστα ο μητροπολίτης Ιωακείμ κάλεσε τον πρωτοψάλτη και αγιογράφο Πέτρο Γεωργίου να αποτυπώσει τον νεκρό ώστε να συνθέσει την εικόνα του η οποία και ολοκληρώθηκε μετά από 13 ημέρες. Θάβεται δίπλα στη μητρόπολη. Κατά την παράδοση τα θαύματα συνεχίστηκαν, οπότε Γιαννιώτες συντάσσουν υπόμνημα προς το Πατριαρχείο με το οποίο ζητάνε να γίνει ο Γεώργιος άγιος. Το Πατριαρχείο δίνει τελικά εντολή στον μητροπολίτη Ιωαννίνων (ο οποίος στο μεταξύ είχε αλλάξει) να συντάξει μια επιστολή για το βίο του Γεωργίου, κάτι που κάνει και το κείμενο, το οποίο υπογράφουν πολλοί εκκλησιαστικοί και τοπικοί παράγοντες, αποστέλλεται στο Πατριαρχείο. Αυτό με τη σειρά του ορίζει τον Γεώργιο ως νεομάρτυρα και την εορτή του να γίνεται στις 17 Γενάρη».

Από το βιβλίο του φιλολόγου Κώστα Βλάχου «Βίος του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου του εν Ιωαννίνοις» (2000).