Ο Χριστός δεν ορίζεται...

Ο Χριστός δεν ορίζεται, δεν περιγράφεται, ούτε εξαντλείται με λόγια και εικόνες. Κρύφιος δέ ἐστι καὶ μετὰ τὴν ἔκφανσιν, ἤ, ἵνα τὸ θειότερον εἴπω, καὶ ἐν τῇ ἐκφάνσει. Καὶ τοῦτο γὰρ Ἰησοῦ κέκρυπται, καὶ οὐδενὶ λόγῳ οὔτε νῷ τὸ κατ' αὐτὸν ἐξῆκται μυστήριον, ἀλλὰ καὶ λεγόμενον ἄῤῥητον μένει καὶ νοούμενον ἄγνωστον.[Διονύσου Αρεοπαγίτου, Επιστολή Γ΄, Migne P.G. 1069B.] 

Άρα κανείς πολιτισμός δεν μπορεί να είναι απόλυτα χριστιανικός, μπορεί μόνο να δείχνει προς τον Χριστό. Το αν η Εκκλησία μπορέσει να ανταποκριθεί στην πρόκληση αυτών των καιρών δεν μπορεί να απαντηθεί εκ των προτέρων. σίγουρα όμως η ιστορική παρουσία της Εκκλησίας μέχρι τώρα και η εγνωσμένη ικανότητα της να γονιμοποιεί με τον ευαγγελικό λόγο της την κάθε ιστορική περίοδο, μας εμποδίζει να δώσουμε στο ερώτημα αυτό μια απάντηση εκ των προτέρων αρνητική, ενώ μας θέτει ενώπιον των δικών μας ευθυνών.

π. Ε. Γκανάς

 

 

Παρακλήσεις "εις Κοπάνους"...

Κάθε απόγευμα, ώρα 19.00 μ.μ.

Από Κυριακή 1η έως Παρασκευή 13 Αυγούστου (πλην Σαββάτων).

 

Είναι όμορφοι φίλοι οι άγιοι...

 

Είναι όμορφοι φίλοι οι άγιοι της εκκλησίας μας. Κοντινοί μας, δίπλα στην καθημερινότητα μας. Εάν το θελήσουμε, εάν το ποθήσουμε, εάν έχουμε ταπείνωση και απλότητα, αγάπη και καρδιά οικτιρμών, τότε τους νιώθουμε τόσο μα τόσο κοντά μας. Τους αισθανόμαστε να μας στηρίζουν και παρηγορούν, αλλά όχι μόνο, πολλές φορές εμφανίζονται ολοζώντανοι μπροστά μας και μας προσφέρουν το δροσερό νερό της παραμυθίας. Ξέρετε ποιο είναι αυτό το νερό, πως το λένε; Ελπίδα, αυτό είναι το όνομα του…

Οπότε ας μην ξεχνάμε ότι οι άγιοι είναι οι φίλοι μας, οι συνοδοιπόροι της ζωής μας. Έζησαν και πέρασαν μέσα από όλες τις μπόρες της ζωής, πολλές φορές βράχηκαν και πάγωσαν μέσα στις αμαρτίες τους, αλλά και πολλές φορές ζεστάθηκα και λιάστηκαν στο φως της πλούσιας Χάρις του Θεού. Μην κάνεις το λάθος να τους θεωρήσεις υπερήρωες, ξένους από την ζωή και τα ανθρώπινα. Όχι. Ήταν απόλυτα άνθρωποι, με λάθη και σωστά, πάθη και αρετές, φόβους και πίστη. Έπεφταν και σηκωνόντουσαν, ήλπιζαν και απογοητευόντουσαν , είχαν όμως ταπείνωση και αγάπη στον Θεό και τους ανθρωπους. Γι αυτό ξέρουν, νιώθουν και μπορούν να μας καταλάβουν. Μην διστάζουμε να τους μιλάμε και να τους ζητάμε να έρχονται στην ζωή μας, η ζωή είναι τόσο ωραία όταν έχουμε την παρέα τους...

π. λίβυος

Η Αγία Παρασκευή

 

Η αγιωσύνη είναι μαρτυρία Ιησού Χριστού. Οι άγιοι δηλαδή, με το βίο τους και με το θάνατο τους, μιμούνται, μαρτυρούν και επιβεβαιώνουν το θείο πρόσωπο και το απολυτρωτικό έργο του Ιησού Χριστού, που είναι η διδασκαλία του, τα θαύματά του, το Πάθος και η Ανάστασή του. Αύτη η μαρτυρία, καθώς γράφει ο Απόστολος, γίνεται «είτε διά ζωής είτε διά θανάτου». Το ίδιο δηλαδή μάρτυρες είναι και εκείνοι που «ξίφει τελειούνται» και εκείνοι που «εν ειρήνη τελειούνται». Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός την μαρτυρία των οσίων ασκητών την ονομάζει «χρονιώτερον και επιπονώτερον μαρτύρων». Αυτό, παράλληλα προς το μαρτύριο του αίματος, είναι το μαρτύριο της συνειδήσεως.

Aλλά στη χορεία των Αγίων της Εκκλησίας είναι πολλοί όχι μόνο όσιοι ασκητές, αλλά και καλλίνικοι μάρτυρες. Αυτοί είναι και λέγονται οσιομάρτυρες. Και τέτοια είναι η αγία οσιομάρτυς Παρασκευή, της όποιας σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη. Η αγία Παρασκευή ήταν από τα περίχωρα της Ρώμης, στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου, δηλαδή στα 138 έως 161. Ο πατέρας της λεγότανε Αγάθων και η μητέρα της Πολιτεία, ήσαν δε και οι δύο ευσεβείς χριστιανοί. Αλλά δεν είχαν παιδιά, γι’ αυτό και προσεύχονταν και παρακαλούσαν το Θεό να τους δώσει ένα παιδί. Ο Θεός άκουσε την προσευχή των ευσεβών γονέων και γέννησαν ένα κορίτσι. Ήμερα Παρασκευή γεννήθηκε το παιδί και Παρασκευή το είπαν.

Με την προσευχή των γονέων της γεννήθηκε η Παρασκευή και με την προσευχή και τη θεοσέβεια τους ανατράφηκε. Όταν ήλθε σε ηλικία, η Παρασκευή ήταν μια ωραιότατη νέα, πίστευε όμως πως η αληθινή ομορφιά της χριστιανής γυναίκας είναι «ο κρυπτός της καρδίας άνθρωπος», όπως διάβαζε στην πρώτη επιστολή του αποστόλου Πέτρου. Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Παρασκευή μοίρασε την περιουσία της και αφιέρωσε τον εαυτό της στο έργο της ιεραποστολής. Οι Εβραίοι τότε την κατηγόρησαν ότι κηρύττει το Χριστό και ότι προσελκύει πολλούς στην Εκκλησία. Οι Εβραίοι πάντα στάθηκαν και μέχρι σήμερα είναι οι πρώτοι εχθροί της Εκκλησίας· δεν μπόρεσαν ακόμα να καταλάβουν ότι πλανήθηκαν στο πρόσωπο του Μεσσία.

Ο ίδιος ο αυτοκράτορας θέλησε να ανακρίνει την αγία Παρασκευή. Βλέποντας την ωραιότητά της και τη σύνεση, της είπε· «Αν θυσιάσεις στους θεούς, θα κερδίσεις πολλά· αλλιώς θα βασανισθεις». Εκείνη σεμνά και σταθερά του απάντησε- «Δεν θα αρνηθώ ποτέ το Χριστό. Οι θεοί σας είναι είδωλα. Ένας είναι ο αληθινός Θεός, εκείνος που δημιούργησε τον ουρανό και τη γη». Όταν οι ισχυροί βλέπουν την αδυναμία τους να μεταπείσουν τους ομολογητές, τότε χρησιμοποιούν τη βία κι αρχίζουν τα βασανιστήρια. Φόρεσαν λοιπόν στην κεφαλή της Αγίας πυρωμένη σιδερένια περικεφαλαία, αλλά δεν έπαθε τίποτε. Την έρριξαν σε βρασμένη πίσσα, αλλά και πάλι δεν έπαθε κακό. Κάποιες σταγόνες πίσσας έπεσαν στα μάτια του βασιλιά και τον τύφλωσαν, αλλά η αγία Παρασκευή τον θεράπευσε.

Ο Αντωνίνος ή Μάρκος Αυρήλιος, καθώς μαρτυρεί και η ιστορία, ήταν κατά τα άλλα αγαθός άνθρωπος, γι’ αυτό, όταν είδε το θαύμα, αφήκεν ελεύθερη την Αγία. Έφυγε λοιπόν η Παρασκευή σε άλλη πόλη κι εκεί συνέχισε το ιεραποστολικό της έργο. Αλλά την συνέλαβαν κι εκεί και την οδήγησαν στο Διοικητή. Όταν εκείνος της πρότεινε να αρνηθεί την πίστη της, εκείνη έκαμε το σταυρό της και με θάρρος ομολόγησε το Χριστό. Έξω από την πόλη σε μια σπηλιά κρυβότανε ανήμερο θηρίο. Εκεί λοιπόν έρριξαν την αγία Παρασκευή, αλλ’ όταν το θηρίο πήγε φυσομανώντας να πέσει επάνω της, εκείνη φύσηξε επάνω του και το θηρίο έμεινε νεκρό. Βλέποντας το θαύμα, ο Διοικητής και οι δήμιοι πίστεψαν, κι αφήκαν πάλι ελεύθερη την αγία Παρασκευή.

Ο Ιησούς Χριστός δεν παρέλειψε να πει για τους Αγίους, που στέλνει να κηρύξουν το Ευαγγέλιο και οι άνθρωποι τους διώκουν «από πόλεως εις πόλιν». Αυτό πραγματοποιήθηκε και στην αγία Παρασκευή. Σε άλλη πόλη που έφυγε κι εκεί την έπιασαν και πάλι την ανέκριναν και πάλι εκείνη με παρρησία ομολόγησε το Χριστό. Όταν είδαν πως δεν την έπειθαν για να αρνηθεί το Χριστό, την βασάνισαν πάλι και στο τέλος την αποκεφάλισαν. Στην ορθόδοξη εικονογραφία η αγία Παρασκευή, όπως και ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, εικονίζεται να κρατάει σ’ ένα πιάτο τη σφαγμένη κεφαλή της. Και σε μια του ομιλία ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέγει πως οι άγιοι Μάρτυρες έτσι πρεσβεύουν για μας στο Χριστό, κρατώντας στις παλάμες των τις σφαγμένες κεφαλές των. Αμήν.

Πηγή: +Μητροπ. Σερβίων και Κοζάνης Διονυσίου, Εικόνες έμψυχοι, εκδ. Αποστ. Διακονίας, σ. 421-423.

Θεία Λειτουργία

Δευτέρα 26 και Τρίτη 27 Ιουλίου στο Ναό μας:

Όρθρος και Θεία Λειτουργία, ώρα 07.00 - 09.00 π.μ.

 

Η Ορθοδοξία είναι η αρχή της πλήρους ελευθερίας...

«Όσο πάει μου γίνεται πιο φανερό και σαφές ότι η Ορθοδοξία είναι η αρχή της πλήρους ελευθερίας. Η Ορθοδοξία διέπεται από ένα φόβο προς κανονισμούς και κανόνες, από το φόβο να περιορίσουμε τον εαυτό μας με τον ένα η με τον άλλο τρόπο. Η Ορθοδοξία φοβάται να θέσει το λόγο, τη σκέψη η το σκηνικό πριν από την εμπειρία του γεγονότος η να τα δεχτεί δίχως το βίωμα. Η Ορθοδοξία επιδεικνύει αποστροφή προς την προπαγάνδα η τον καταναγκασμό, έστω και καθαρά ιδεολογικό η ψυχικό, φοβάται την ανάληψη εξωτερικής προσπάθειας, για να αλλάξει τα φρονήματα και τις δοξασίες των άλλων. Η Ορθοδοξία πιστεύει μόνο στη δύναμη της υπαρκτής θρησκευτικής ζωής. Όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους».

π.Αλέξανδρος Εκτσιάνωφ

Οι γιορτές του καλοκαιριού...

Επαναφέρουμε σήμερα ένα επίκαιρο κείμενο του π. Λάμπρου Τσιάρα για τις γιορτές και τα πανηγύρια του καλοκαιριού και τη λατρευτική τους διάσταση...

Μ' ένα κλικ εδώ: 

http://www.imioanninon.gr/main/wp-content/uploads/2016/07/p.-L.-Tsiaras.pdf

Για την εορτή...

 Ο Προφήτης Ηλίας, δια χειρός Γιώργου Κόρδη...

Για την εορτή...

Ο προφήτης Ηλίας...

Δια χειρός Μπάμπη Πυλαρινού...

Το αυτεξούσιον...

«Και γαρ η φύσις ημών δεκτική καλού και κακού εστί και η εναντία δύναμις προτρεπτική, ουκ αναγκαστική. Λοιπόν συ έχεις το αυτεξούσιον ρέψαι όπου βούλει...».

Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος

 

Του αγίου Κηρύκου «εις Κοπάνους»...

Την ερχόμενη Πέμπτη 15 Ιουλίου, η αγία μας Εκκλησία τιμά τη μνήμη των Αγίων Κηρύκου και Ιουλίττης, της μητρός αυτού.

Στο Ναό μας, όπου φυλάσσεται τεμάχιο του ιερού λειψάνου του αγίου Κηρύκου, θα ψαλεί ο Όρθρος και η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία στις 07.00 π.μ.

Xωρίς να τον κατακρίνει...

 

"Κι αν κάποτε συμβεί και δει κανείς τον αδελφό του να αμαρτάνει, ούτε να τον αποστραφεί και να σιωπήσει και να τον αφήσει να καταστραφεί, ούτε πάλι να τον βρίσει και να τον καταλαλήσει, αλλά με συμπάθεια και φόβο Θεού να αναφέρει το γεγονός σε κάποιον που είναι σε θέση να τον διορθώσει ή να του μιλήσει ο ίδιος με αγάπη και ταπείνωση. Αλλά όπως είπαμε, να το πει με σκοπό να διορθώσει τον αδελφό του και όχι για φλυαρία ή καταλαλιά, ή για εξουδένωσή του, χωρίς να θέλει να τον διαπομπεύσει, χωρίς να τον κατακρίνει, χωρίς να προφασίζεται ότι δήθεν θέλει να τον διορθώσει, έχοντας μέσα του κάποια κακή πρόθεση».

Αββάς Δωρόθεος

Μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός Παϊσίου, του Αγιορείτου

Γράφει ο π. Θωμάς Ανδρέου, Αρχιμανδρίτης του Οικουμενικού Θρόνου και Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μ. Ιωαννίνων:

Αύριο, η Εκκλησία τιμά επίσημα πλέον, την μνήμη του Οσίου και Θεοφόρου Πατρός ημών, Παϊσίου του Αγιορείτου, μιας ευγενούς και φιλοθέου φυσιογνωμίας που έζησε και κοιμήθηκε τον παρελθόντα αιώνα, (+ 12-7-1994) , τότε, που κανείς δεν μπορούσε όχι να γνωρίζει, αλλά ούτε να φαντασθεί τις ημέρες που σήμερα βιώνουμε σαν Έθνος.

Και όμως! Εκείνος, κάτι ήξερε καλύτερα από εμάς και φρόντισε με τρόπο προφητικό και ακατάληπτο για την ανθρώπινη ορθή και απόλυτη λογική να μας προειδοποιήσει για τα μελλούμενα...

Ο Όσιος Παΐσιος, κατά κόσμον Αρσένιος Εζνεπίδης, γεννήθηκε στα ευλογημένα Φάρασα της Αγιοτόκου Καππαδοκίας στις 25 Ιουλίου του 1924, από ευσεβείς γονείς τον Πρόδρομο και την Ευλαμπία. Λίγο μετά την βάπτιση του από τον επίσης Όσιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, του οποίου το όνομα και έλαβε, η οικογένεια του λόγω των τραγικών καταστάσεων του ξεριζωμού από τα πατρώα εδάφη των μαρτυρικών προσφύγων, μεταφέρθηκε στην Κέρκυρα αρχικά, στην Ηγουμενίτσα και τελικά στην Κόνιτσα όπου και εγκαταστάθηκε.

Από μικρός, ο Αρσένιος έδειξε την κλίση που είχε για τον μοναχισμό. Αφού πρώτα υπηρέτησε την στρατιωτική του θητεία, το 1950 εκάρη μοναχός στο Άγιον όρος και το 1958 λαμβάνει το όνομα Παΐσιος, όνομα με το οποίον έμελλε να γίνει γνωστός έως εσχάτου της γης...

Το Άγιον Όρος, θα αποτελούσε το απάνεμο λιμάνι μέσα στο οποίο ο φωτισμένος Γέροντας, θα έβρισκε την οδό της σωτηρίας όχι μόνον για τον ίδιο αλλά και για όσους θέλησαν να τον επισκεφθούν , να τον γνωρίσουν από κοντά, να ζητήσουν και να λάβουν την ευχή του και τελικά να ενισχυθούν από τον παρηγορητικό λόγο του, λόγο αγάπης προς τον πονεμένο άνθρωπο που αποζητά την οδό της σωτηρίας.

Στα χρόνια της επίγειας ζωής του, ο Άγιος, παρηγόρησε εκατομμύρια ανθρώπων, όχι μόνον δια του λόγου του αλλά και της ισχυρής προσευχής του, μιας εσωτερικής δυνάμεως δια της οποίας φανέρωσε το Όνομα του Θεού στους ανθρώπους. Σε ένα απέριττο κελάκι στο Άγιον Όρος, ο Άγιος φίλος του Θεού, δεχόταν ψυχές ταραγμένες τις οποίες και γαλήνευε, στο Όνομα Του Ιησού Χριστού, του Εσταυρωμένου και Αναστάντος.

Με δύο ξέχωρες αρετές, την ταπείνωση και την προσευχή, φιλτραρισμένες από το φίλτρο της αγάπης για τον άνθρωπο ο Άγιος Παΐσιος φρόντισε στα χρόνια της ζωής του, να αναζητήσει και τελικά να βρει το κλειδί της βασιλείας των Ουρανών που περνά μέσα από τον πόνο του άλλου, πόνο που για τους χαρισματικούς ανθρώπους όπως Εκείνος, γίνεται δώρο Θεού, στις ευλογημένες ψυχές όλων όσων, αποζητούν την σωτηρία.

Πολλοί κατά καιρούς, χρησιμοποίησαν τον Άγιο όπως ήθελαν! Πολλές φορές σε σημείο βλασφημίας του προσώπου του... Άλλοι, θέλησαν να εκμεταλλευτούν με τον δικό τους τρόπο, τις προειδοποιήσεις του για όσα τελικά θα ζούσε η Πατρίδα κάποια χρόνια μετά! Κάποιοι άλλοι, αρνήθηκαν και ίσως αρνούνται ακόμα την αγιότητα του προσώπου του! Είναι πολύ δύσκολο στον άνθρωπο να κατανοήσει το Θεό και επομένως και τους Θεοφόρους φίλους Του...