Οι μάρτυρες...

Το πολυτιμότερο πράγμα στον άνθρωπο, ο αληθινός θησαυρός του είναι το αυτεξούσιο της καρδιάς του, η ικανότητα του να επιλέγει ελεύθερα χωρίς όρους πώς θα διαθέσει τον εαυτό του.

Όσο ο άνθρωπος έχει το  αυτοεξούσιο είναι ελεύθερος, που πάει να πεί πως μπορεί να αγαπά. Κι άμα μπορεί να αγαπά μπορεί να δένεται, να ενώνεται και τότε μονάχα ζεί σε κοινωνία και χαρά.

Για όλα ετούτα, το σπουδαιότερο μνημείο, δηλαδή σημείο όπου πρέπει να συναντώνται οι  μνήμες των ανθρώπων που θέλουν να ζουν εν δήμῳ και από όπου πρέπει να απορρέουν οι αποφάσεις και οι ενέργειες τους είναι οι μάρτυρες, κάθε λογής μάρτυρες, όσοι δηλαδή αποφάσισαν να θυσιάσουν αυτοβούλως  εαυτόν για  για το δικαίωμα στο αυτεξούσιο, στην ελευθερία και στην αγάπη και στην κοινωνία της ένωσης.

Για τούτο τιμούμε τους μάρτυρες με σιωπή σεβαστική και μίμηση πράξεων, δηλαδή με σεμνό αγώνα για την ελευθερία όλων ανεξαρτήτως.

Γιώργος Κόρδης

Αγία Αναστασία η Ρωμαία

Κάρας τομὴν ἤνεγκε ῥώμῃ καρδίας, 

Βλάστημα Ῥώμης, Μάρτυς Ἀναστασία.

Τλῆ δὲ Ἀναστασίη ἐνάτη ξίφος εἰκάδι ὀξύ.

Η όσια Αναστασία έζησε στα χρόνια του Δεκίου (κατ' άλλους του Διοκλητιανού) και Bαλλεριανού και καταγόταν από τη Ρώμη. Όταν πέθαναν οι πλούσιοι γονείς της, διαμοίρασε την περιουσία που κληρονόμησε στους φτωχούς και αποσύρθηκε σε μοναστήρι.

Όταν τη συνέλαβε ο ηγεμόνας Πρόβος (περί το 256 μ.Χ.), υπενθύμισε στην Αναστασία την ανθηρή νεότητα της, για την οποία θα έπρεπε να αρνηθεί το Χριστό. Τότε, δυναμική υπήρξε η απάντηση της Αναστασίας: «Εγώ, είπε, μία ωραιότητα και νεότητα γνωρίζω, εκείνη που δίνει ο Χριστός στις πιστές και γενναίες ψυχές, που προτιμούν γι’ Αυτόν το θάνατο αντί άλλων εγκόσμιων αγαθών, όταν αυτά προτείνονται για την προδοσία του Θεού τους. Πλούτη είχα άφθονα. Δεν τα θέλησα. Αλλά το Χριστό μου τον θέλω και απ' Αυτόν καμία δύναμη δε θα μπορέσει να με χωρίσει. Αν αμφιβάλλεις, δοκίμασε». Εξαγριωμένος από την απάντηση ο Πρόβος, τη μαστίγωσε στο πρόσωπο και την άπλωσε σε αναμμένα κάρβουνα. Έπειτα, την κρέμασε και της έσκισε το σώμα. Μετά έκοψε τους μαστούς της, ξερίζωσε τα νύχια της και τελικά την αποκεφάλισε. Έτσι, η Αναστασία πήρε τον αμαράντινο στέφανο του μαρτυρίου.

Εορτάζει στις 29 Οκτωβρίου εκάστου έτους.

Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς...

Πάλι ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει ἐδῶ τὴν πύλη.

Πάλι σηκώνει τὴ σημαία

Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο

Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν

Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας

Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει

Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες

Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε

Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι

Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε

Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν

Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν

Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι

Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς

Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.

 

Γιώργος Σαραντάρης

 

Χρόνια ελεύθερα!

 

Χαίρε ω χαίρε Ελευθεριά...

 

Χαίροις, Γεώργιε...

Ἐναθλήσας νομίμως Γεώργιε, οὐρανίου εὐκλείας ἠξίωσαι, καὶ Μαρτύρων ἰσότιμος γέγονας, ὡς αὐτῶν ἐν ἀγῶσιν ὁμότροπος, καὶ θαυμάτων δωρεᾷ, παρὰ Κυρίου δοξασθείς, πάντας προφθάνεις τοὺς καλοῦντας, καὶ παρέχεις ἑνὶ ἑκάστῳ, τὴν σὴν ὀξείαν βοήθειαν. Καὶ νῦν μετὰ πολυχρόνιον ταφήν, τὰ σὰ λείψανα τὰ σεπτά, ὁσίαις χερσὶν ἀναμομισθέντα ἐκ λαγόνων τῆς γῆς, χαρᾶς ἔπλησαν πάντας, καὶ ῥῶσιν καὶ ἰσχύν, καὶ καινισμὸν κατὰ ψυχήν, παρέσχον τοῖς πιστοῖς, ὅτι ἀνέκλειπτος μένουσα ἐν αὐτοῖς ἡ χάρις τοῦ Παρακλήτου ἡ πανσθενής, ἐνεργεῖ τὰ θαυμάσια· διὸ Ἰωαννίνων ἡ πόλις, ἀγάλλεται ἐν σοί, καὶ ταῦτα ὡς θησαυρὸν ἐν κόλποις κατέχουσα  βοᾷ σοι· Χαίροις, ὁπλῖτα Χριστοῦ, Γεώργιε.

Με αφορμή, την Ανακομιδή των ιερών λειψάνων Του...

Μια αγιογραφία του ενδόξου Νεομάρτυρος Γεωργίου, "του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος και ποολιούχου ημών", έργο του Σέρβου ζωγράφου Μιλτιάδη Νίκολιτς κατά το έτος 1944...

Tω αυτώ μηνί Kϛ΄, μνήμη του Aγίου και πανενδόξου Mεγαλομάρτυρος και Θαυματουργού Δημητρίου του Mυροβλήτου...

Δημήτριον νύττουσι λόγχαι Xριστέ μου, 

Ζηλούντα πλευράς λογχονύκτου σης πάθος. 

Eικοστή μελίαι Δημήτριον έκτη ανείλον.

Oύτος ήτον κατά τους χρόνους Διοκλητιανού και Mαξιμιανού των βασιλέων, εν έτει σϟϛ΄ [296], εκατάγετο δε από την πόλιν Θεσσαλονίκην, ευσεβής ων άνωθεν από τους γονείς του, και διδάσκαλος της εις τον Xριστόν πίστεως. Όταν δε επήγεν εις την Θεσσαλονίκην ο Mαξιμιανός, τότε επιάσθη ο μέγας ούτος Δημήτριος και εβάλθη εις την φυλακήν. Διατί ήτον κατά την ευσέβειαν και την εις Xριστόν πίστιν περιβόητος. Eπειδή δε ο βασιλεύς εκαυχάτο διά ένα άνθρωπον, Λυαίον ονομαζόμενον, ο οποίος υπερέβαλε τους άλλους κατά το μέγεθος του σώματος και κατά την ανδρίαν· και επειδή επαρακίνει τους Θεσσαλονικείς να έμβουν εις το στάδιον, και να πολεμήσουν με αυτόν· διά τούτο ένας νέος Xριστιανός κατά την πίστιν, ονομαζόμενος Nέστωρ, επήγεν εις τον Άγιον Δημήτριον ευρισκόμενον εις την φυλακήν και είπεν εις αυτόν. Δούλε του Θεού, θέλω να πολεμήσω με τον Λυαίον. Όθεν παρακάλεσαι τον Kύριον διά λόγου μου. O δε Άγιος εσφράγισε το μέτωπον αυτού και είπε. Kαι τον Λυαίον θέλεις νικήσεις, και διά τον Xριστόν θέλεις μαρτυρήσεις. Όθεν από τον λόγον τούτον του Aγίου, λαβών θάρρος ο Nέστωρ και δύναμιν εις την ψυχήν του, ευθύς επήδησεν εις το στάδιον. Kαι πολεμήσας με τον Λυαίον, εθανάτωσεν αυτόν. Kαι ούτω κατέβαλε και την υπερηφάνειαν εκείνου, και το καύχημα του βασιλέως.

O βασιλεύς λοιπόν εντροπιασθείς, ελυπήθη ομού και εθυμώθη. Kαι επειδή έμαθεν, ότι ο Άγιος Δημήτριος επαρακίνησεν εις τούτο τον Nέστορα, έστειλε στρατιώτας, και επρόσταξεν αυτούς να κατατρυπήσουν με λόγχας τον Άγιον μέσα εις την φυλακήν. Διατί έγινεν αίτιος της σφαγής του Λυαίου. Γενομένου δε τούτου, ευθύς ο μέγας Δημήτριος παρέδωκε την αγίαν του ψυχήν εις χείρας Θεού. Πολλά δε θαύματα και ιατρείας παραδόξους εποίει μετά θάνατον. Έπειτα με προσταγήν του βασιλέως απεκεφαλίσθη και ο Άγιος Nέστωρ. Mε τοιούτον μεν τρόπον ηκολούθησεν ο θάνατος του Aγίου Δημητρίου, και το νεκρόν αυτού λείψανον ευρίσκετο κατά γης ερριμμένον. Mερικοί δε Xριστιανοί πέρνοντες αυτό, το εκήδευσαν και ενταφίασαν εις την γην. Ένας δε δούλος του Aγίου ονόματι Λούπος, ο οποίος επαραστέκετο εις αυτόν, όταν ελάμβανε τον υπέρ Xριστού μακάριον θάνατον, ούτος λέγω, πέρνωντας το αίμα του Mάρτυρος επάνω εις το του Aγίου επανωφόρι, ομοίως πέρνωντας και το δακτυλίδι του Aγίου, και χρίσας αυτό με το αίμα του, έκαμνε διά μέσου αυτών πολλά θαύματα και τεράστια, ώστε οπού εγέμωσεν όλη η πόλις της Θεσσαλονίκης από την φήμην των τοιούτων θαυμάτων. Όθεν δεν ήτον δυνατόν να υπομένη ταύτα ο φθόνος του Διαβόλου, ουδέ να μη τα μάθη ο βασιλεύς. Διά τούτο επιάσθη ο καλός ούτος υπηρέτης Λούπος και εφονεύθη παρευθύς, γενόμενος και αυτός Mάρτυς του Iησού Xριστού... 

Άγιος Νικόδημος αγιορείτης

Μνήμη Ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου

Πρόγραμμα Ιερών Ακολουθιών στον Ιερό Ναό του Νεομάρτυρα στην πλατεία Πάργης, για τη μνήμη της Ανακομιδής των ιερών λειψάνων του Πολιούχου μας Αγίου Γεωργίου, του εν Ιωαννίνοις αθλήσαντος:

Κυριακή 25 Οκτωβρίου:

 07:30 Όρθρος και Θεία Λειτουργία

10:00 2η Θεία Λειτουργία

16:00 Ιερά Παράκληση στον Νεομάρτυρα Γεώργιο

17:00 Μικρός Εσπερινός

18:00 Μέγας Αρχιερατικός πανηγυρικός Εσπερινός

21:00-00.00 Ιερά Αγρυπνία (Όρθρος-Θεία Λειτουργία).

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου:

07:00 – 09:15 Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία

10:00 2η Θεία Λειτουργία

17:00 Ιερά Παράκληση στον Νεομάρτυρα Γεώργιο

18:00 Μεθεόρτιος Εσπερινός.

Κήρυκας της προστασίας των θρησκευτικών ελευθεριών...

Η σημερινή ημέρα κατά την οποία συμπληρώνονται 29 χρόνια από την εκλογή του Παναγιωτάτου δεν είναι απλά μία επέτειος, που αφορά μόνο στη ζωή της Πρωτόθρονης Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, αλλά είναι ένα ορόσημο που έρχεται να μας υπενθυμίσει το πολυδιάστατο έργο και τις πρωτοβουλίες του Οικουμενικού Πατριάρχου Βαρθολομαίου, προστάτου του Ορθοδόξου φρονήματος και ακατάβλητου αμύντορα των δικαίων της Μητέρας Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως.

Είναι μία ημέρα σταθμός, όχι μόνο για το ίδιο το Πατριαρχείο -που είναι ο αρχαιότερος ζωντανός θεσμός που υφίσταται σε αυτή την ιστορική πόλη, σε αυτό το σταυροδρόμι του πλανήτη- αλλά και για ολόκληρη την Ορθοδοξία. Μία ημέρα που μας υπενθυμίζει την προσφορά του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην πορεία του διαχριστιανικού και διαθρησκειακού διαλόγου, στην ευαισθητοποίηση του πλανήτη για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και γενικότερα της Δημιουργίας του Θεού, αλλά και σε μία σειρά από κοινωνικά ζητήματα, όπως στο προσφυγικό, στα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θρησκευτικές ελευθερίες, ζητήματα που ανέδειξε με τον λόγο του και τις πρωτοβουλίες του ο Οικουμενικός Πατριάρχης σε όλη αυτή την περίοδο, από την εκλογή του, στις 22 Οκτωβρίου 1991, μέχρι και σήμερα.

Πράγματι ο Οικουμενικός Πατριάρχης είναι ένας κήρυκας της προστασίας των θρησκευτικών ελευθεριών. Ένας υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ένας υπέρμαχος της διαφύλαξης και του σεβασμού των θρησκευτικών και πολιτιστικών μνημείων. Μα πάνω απ’ όλα είναι ένας απλός, καλός και ταπεινός Πατέρας που αγαπά όλα τα πνευματικά παιδιά του χωρίς διακρίσεις, που μεριμνά διαρκώς για το ποίμνιό του που απλώνεται σε όλη την οικουμένη, που συνεχίζει με βαθύτατο αίσθημα αφοσίωσης, ευθύνης και αυταπάρνησης την αποστολή της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας,  που αγωνίζεται για την πανορθόδοξη ενότητα, για την προώθηση της αλληλεγγύης, της στήριξης των δοκιμαζόμενων συνανθρώπων μας, για τον διάλογο και την αλληλοκατανόηση, για τη δημιουργία συνθηκών για την επικράτηση της ειρήνης στον κόσμο.

Ο Θεός να χαρίζει στον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο δύναμη και υγεία για να συνεχίζει το έργο του προς όφελος της Εκκλησίας και όλης της ανθρωπότητας.

Σαν σήμερα...

22 Οκτωβρίου 1991, "Έχομεν Πατριάρχην"!

Ο από Φιλαδελφείας, Μητροπολίτης Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος, εις διαδοχήν του αειμνήστου Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου, εξελέγη 270ος Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως , Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης με το όνομα ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ Α΄.

Η Αυτού Θειοτάτη Παναγιότης ο Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο Α' είναι ο 270ος Προκαθήμενος του Θρόνου του Αποστόλου Ανδρέα, πρώτος μεταξύ ίσων (primus inter pares) μεταξύ των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.