Ευχέλαιο

Το μυστήριο του Ευχελαίου θα τελεσθεί στο Ναό μας την ερχόμενη Δευτέρα 03 Ιουλίου, στις 8 μ.μ., όπως την πρώτη Δευτέρα κάθε μήνα.

Με αφορμή τη σημερινή γιορτή...

«Η Κοινωνία των Αποστόλων».

«Προς την απόλυτη αγάπη…»

«Η νηπτική παράδοση μας μιλάει για μια "κατάσταση", κατά την οποία ο άνθρωπος αισθάνεται να τον "πλησιάζει" ο Θεός και να "ενώνεται" μαζί του. Μια κατάσταση "άφατης " χαράς. Αυτή η κατάσταση συνοδεύει τη μετάβαση από τον φυσικό στον προσωπικό κι από κει στον θείο έρωτα. Προκύπτει από την καλλιέργεια της ροπής προς την απόλυτη αγάπη, που βιώνεται ως το θετικό περιεχόμενο της ροπής του ανθρώπου προς την απόλυτη ελευθερία. 

Η καλλιέργεια της ροπής αυτής, προκαλώντας την "κένωση" της ψυχής από κάθε εγωκεντρισμό, δημιουργεί μεταξύ άλλων, το συναίσθημα της υπέρβασης του φόβου του θανάτου ("η αγάπη έξω βάλλει τον φόβον"). Στο συναίσθημα μάλιστα της ψυχικής υπέρβασης του θανάτου θεμελιώνεται υπαρξιακά - εμπειρικά και η χριστιανική πίστη - ελπίδα στη σωματική ολοκλήρωση αυτής της υπέρβασης: την ανάσταση».

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας, «Η έκλειψη του υποκειμένου. Η κρίση της νεωτερικότητας και η ελληνική παράδοση», εκδ. «Δόμος», Αθήνα 1996, σσ. 111-112.

Αρχιερατική Λειτουργία «εις Κοπάνους»

Φωτοθήκη από τη χθεσινή Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στο Ναό μας, προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Μαξίμου.

Πηγή φωτογραφιών: imioanninon.gr

Αρχιερατική Λειτουργία «εις Κοπάνους»

Την ερχόμενη Τρίτη 20 Ιουνίου, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ.κ. Μάξιμος, θα ιερουργήσει στον Άγιο Νικόλαο «εις Κοπάνους».

«Στα βήματα της παράδοσης…»

Την ερχόμενη Τρίτη 20 Ιουνίου στις οχτώ το βράδυ, στον αύλειο χώρο του πολιτιστικού πολυχώρου «Δημήτρης Χατζής», στα παλιά σφαγεία, τα παιδιά των χορευτικών τμημάτων από το Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Νικολάου «εις Κοπάνους» θα παρουσιάσουν μια εκδήλωση με παραδοσιακούς χορούς απ’ όλη την Ελλάδα.

«Οι εν Ηπείρω Άγιοι…»

Την Κυριακή 18 Ιουνίου, Β΄ του Ματθαίου, η τοπική μας Εκκλησία εορτάζει τη σύναξη «πάντων των εν τη Ηπείρω διαπρεψάντων Αγίων, Μαρτύρων, Ιεραρχών και Οσίων», η εικόνα των οποίων βρίσκεται στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό Αγίου Νεομάρτυρος Γεωργίου, επί της πλατείας Πάργης. 

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι γνωστοί σε εμάς Άγιοι της Ηπείρου ξεπερνούν τους 60...

Βιβλιοπαρουσίαση

Μητροπολίτης Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου Ανδρέας Νανάκης:
Ο Νεομάρτυρας Άγιος Γεώργιος Ιωαννίνων (1808-1838). Προσευχητική μαρτυρία, έκδ. Ιεράς Μητροπόλεως Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου, Θεσσαλονίκη 2017, σσ. 112+13.

Γράφει ο Πασχάλης Βαλσαμίδης,

Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Αρκαλοχωρίου, Καστελλίου και Βιάννου κ. Ανδρέα γνωρίζω από τα φοιτητικά μου χρόνια ως διάκονο στη Θεολογική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Πάντα αγαπητός σ΄ όλους, πρόθυμος να βοηθήσει τους πάντες και δραστήριος ανήλθε Άξια σε ανώτατα αξιώματα. Ο Σεβασμιώτατος πέραν της ποιμαντικής του δράσης είναι γνωστός στον επιστημονικό κόσμο για το πλούσιο συγγραφικό του έργο, που εμπίπτει και στα δικά μου ενδιαφέροντα, που έχει σχέση με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Γένος, τους θεσμούς και τους πρόσφυγες.

Πρόσφατα δημοσίευσε το τελευταίο βιβλίο του για τον Νεομάρτυρα Άγιο Γεώργιο των Ιωαννίνων, το οποίο αφιέρωσε στον Μητροπολίτη Ιωαννίνων κυρό Θεόκλητο (1975-2014).

Το εξώφυλλο του βιβλίο κοσμείται με την εικόνα του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου των Ιωαννίνων που ζωγράφισε ο ιερομόναχος Αναστάσιος από το κελλί του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου (Αγίου Διονυσίου του εκ Φουρνά) Καρυών Αγίου Όρους. Μετά την αφιέρωση ακολουθούν τα περιεχόμενα (σσ. 9-10) και ο πρόλογος (11-15), όπου ο Σεβασμιώτατος γράφει τους λόγους που τον οδήγησαν να ετοιμάσει το βιβλίο. Η σύνδεσή του με τον Άγιο όπως αναφέρει αρχίζει με τη Σύναξη της Ιεραρχίας του Θρόνου το 2015, που τον κάλεσε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ. Μάξιμος για να συνεορτάσει την πανήγυρη του Νεομάρτυρα Αγίου Γεωργίου στα Ιωάννινα (26 Οκτωβρίου 2015). Ο Σεβασμιώτατος ως ομιλητής της ημέρας ετοίμασε ένα σχετικό κείμενο, το οποίο αργότερα εκμεταλλεύτηκε, εμπλούτισε και έφερε στο φως της δημοσιότητας σε βιβλίο.

Το βιβλίο χωρίζεται σε επί μέρους θεματικές ενότητες:

Η πρώτη θεματική ενότητα (17-43) με τίτλο «Το προσευχητικό μαρτύριο του Αγίου» αναφέρεται στην προσευχή και στο μαρτύριο του Αγίου. Ο Σεβασμιώτατος εδώ τονίζει ότι η προσευχή είναι ένα πολύτιμο δώρο για τον άνθρωπο από το οποίο μπορεί να αντλήσει δύναμη και να αισθάνεται ψυχικά ισχυρός στις καλές και δύσκολες στιγμές της ζωής του. Αναφέρει επίσης ότι ο Άγιος Γεώργιος υπέμεινε το μαρτύριό του με την δύναμη της προσευχής. Στη συνέχεια κάνει λόγο για τον Άγιο που εγκαταστάθηκε στα Γιάννενα το 1838, τον οποίο κατηγόρησαν και βρέθηκε στη φυλακή. Προεστοί των Ιωαννίνων τον παρότρυναν να δραπετεύσει εκείνος όμως παρέμεινε πιστός στο Χριστό με αποτέλεσμα να τον απαγχονίσουν στην αγορά των Ιωαννίνων.

Η δεύτερη θεματική ενότητα (45-63) αφιερώνεται στο μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου των Ιωαννίνων. Ο Σεβασμιότατος αναφέρεται στο βίο του, στις περιπέτειές του, στις συκοφαντίες, στην οικογένειά του, στη δίκη του ενώπιον του ιεροδικαστή, στις υποσχέσεις που δέχθηκε και στις απειλές για να αλλαξοπιστήσει. Εκείνος επέμενε Χριστιανός είμαι Χριστιανός θα πεθάνω! Στη συνέχεια παρουσιάζει τα βασανιστήριά του, το μαρτύριό του, την κηδεία του και τον ενταφιασμό του.

Το επόμενο μέρος (65-76) τιτλοφορείται «Λόγος εικοστός όγδοος περί προσευχής. Περί της ιεράς μητρός αρετών μακαρίας προσευχής και περί της εν αυτή νοεράς και αισθητής παραστάσεως», όπου ο Σεβασμιώτατος παρουσιάζει αποσπάσματα από τον εικοστό όγδοο λόγο περί προσευχής του Αγίου Ιωάννου της Κλίμακος.

Στην τέταρτη θεματική ενότητα (77-93) δημοσιεύει τον παρακλητικό κανόνα του Αγίου Νεομάρτυρα Γεωργίου των Ιωαννίνων που συνέταξε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης. Στην πέμπτη θεματική ενότητα (95-112) με τίτλο «Οίκοι εικοσατέσσαρες εις τον Άγιον και Πανένδοξον Νεομάρτυρα Γεώργιον Πολιούχον των Ιωαννίνων του Θαυματουργού», παρουσιάζει ποίημα (χαιρετισμούς) του μοναχού Γεράσιμου Μικραγιαννανίτη.

Το βιβλίο κλείνει με αξιόλογο επιλεγμένο φωτογραφικό υλικό.

Ο Σεβασμιώτατος μας παρουσίασε μία μελέτη στην οποία συνέδεσε τη δύναμη της προσευχής με το μαρτύριο του Αγίου Γεωργίου των Ιωαννίνων δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα στο σύγχρονο άνθρωπο. Πρόκειται για μία πρωτότυπη προσεγμένη μελέτη και γραμμένη με το πνεύμα ενός Φαναριώτη Ιεράρχη. 
Πιστεύω ότι το βιβλίου αυτό είναι χρήσιμο και θα συμβάλει στο χώρο της επιστήμης, καθώς και θα ωφελήσει πνευματικά τον κάθε αναγνώστη.

«Οι άνθρωποι μπορούν να ξανασταθούν στα πόδια τους…»

«Η πηγή της χριστιανικής υπομονής δεν βρίσκεται στην αδιαφορία προς το κακό, αλλά όσο παράξενο και αν φαίνεται, στο ενεργητικό αίσθημα εμπιστοσύνης προς τους ανθρώπους. Ανεξάρτητα από το πόσο πέφτουν οι άνθρωποι, ανεξάρτητα από το πόσο προδίδουν ό,τι καλύτερο υπάρχει μέσα τους, ο Χριστιανισμός τους καλεί να πιστέψουν πως η ουσιαστική ύπαρξη του ανθρώπου δεν συνίσταται από το κακό και την πτώση. Πιστεύει πως οι άνθρωποι μπορούν για άλλη μια φορά να ξανασταθούν στα πόδια τους, πως μπορούν να επιστρέψουν στη λαμπερή τους ουσία... Στο τέλος υπομονή είναι η πίστη στη δύναμη του καλού…».

π. Αλέξανδρος Σμέμαν, «Εορτολόγιο», Ακρίτας, Αθήνα 1997, σ. 130.

Εορτάζει ο Πατριάρχης του Γένους

Σήμερα, Κυριακή 11 Ιουνίου, εορτή των Αγίων Αποστόλων Βαρθολομαίου και Βαρνάβα, άγει τα σεπτά Αυτής ονομαστήρια η Αυτού Θ. Παναγιότης, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ.

Για να ευχηθεί στον εορτάζοντα Πατριάρχη του Γένους, μετέβη στο Φανάρι ο σεπτός Ποιμενάρχης μας, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ιωαννίνων κ.κ. Μάξιμος.

Οι Άγιοι Πάντες

Με αφορμή την ερχόμενη Κυριακή των Αγίων Πάντων, διαβάστε δύο επίκαιρα κείμενα, πατώντας στους παρακάτω συνδέσμους:

Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2014/06/blog-post_15.html

+ Μητροπολίτου Αντωνίου (Bloom) του Σουρόζ:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2016/06/blog-post_78.html

«Αυτό που μας σώζει είναι η χαρά εν Κυρίω...»

“Πηγή της ψευδούς θρησκείας είναι η ανικανότητα να χαρείς, ἠ μάλλον η άρνηση της χαράς, ενώ η χαρά είναι απόλυτα ουσιώδης επειδή, δίχως αμφιβολία, αποτελεί καρπό της παρουσίας του Θεού. Δεν μπορεί κάποιος να γνωρίζει ότι υπάρχει Θεός και να μη χαίρεται. Μόνο σε σχέση με τη χαρά, ο φόβος του Θεού και η ταπείνωση είναι σωστά, γνήσια και καρποφόρα. Έξω από τη χαρά, όλα γίνονται δαιμονικά, μια βαθύτερη διαστροφή κάθε θρησκευτικής εμπειρίας. Μια θρησκεία φόβου. Θρησκεία της ψευτοταπείνωσης. Θρησκεία της ενοχής: τα πάντα είναι πειρασμοί και παγίδες –όντως πολύ δυνατοί, όχι μόνο στον κόσμο, αλλά και μέσα στην Εκκλησία. Οι «θρησκευόμενοι» άνθρωποι, κατά κάποιο τρόπο, βλέπουν τη χαρά με υποψία.

Πρώτη και κύρια πηγή όλων των πραγμάτων είναι το «ευλόγει η ψυχή μου τον Κύριον…». Ο φόβος της αμαρτίας δεν μας γλυτώνει από την αμαρτία. Αυτό που μας σώζει είναι η χαρά εν Κυρίω. Ένα αίσθημα ενοχής ή ηθικότητας δεν μας απελευθερώνει από τον κόσμο και τους πειρασμούς του. Η χαρά είναι το θεμέλιο της ελευθερίας, όπου καλούμαστε να σταθούμε. Πού, πώς και πότε διαστρεβλώθηκε και αμβλύνθηκε αυτή η ατμόσφαιρα του Χριστιανισμού –ή μάλλον,  πού, πώς και πότε οι Χριστιανοί άρχισαν να κωφεύουν στη χαρά;…

Οι άνθρωποι έρχονται συνεχώς για να ζητήσουν συμβουλές (σήμερα από τις 7:30 το πρωί, εξομολόγηση, συζήτηση, συζήτηση, συζήτηση, τέσσερις άνθρωποι με προβλήματα, χωρίς να λογαριάζω τις συναντήσεις που έχω αργότερα). Και κάποια αδυναμία ή ψεύτικη ντροπή με συγκρατεί από το να τους πω: «Δεν έχω καμιά συμβουλή να σας δώσω. Δεν έχω παρά μια αδύναμη, ετοιμόρροπη, αλλά ωστόσο για μένα, αδιάλειπτη χαρά. Τη θέλετε;». Όχι, δεν τη θέλουν. Θέλουν να συζητούν για «προβλήματα» και να κουβεντιάζουν για «λύσεις». Όχι, δεν υπήρξε μεγαλύτερη νίκη του Διαβόλου στον κόσμο άλλη απ’ αυτήν την «ψυχολογικοποιημένη» θρησκεία. Υπάρχουν τα πάντα στην ψυχολογία. Ένα πράγμα είναι σ’ αυτήν αδιανόητο: η χαρά!”

Απόσπασμα από το “Ημερολόγιο, 1973-1983” του π. Αλεξάνδρου Σμέμαν, μετάφρ. Ι. Ροηλίδης, εκδ. Ακρίτας, Αθήνα 2002.

«Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν…»

Του π. Γεωργίου Δορμπαράκη

Δέκα ἡμέρες μετά τήν ᾽Ανάληψη τοῦ Κυρίου ἡ ᾽Εκκλησία μας ἑορτάζει τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον κατῆλθε καί ἐπιφοίτησε στίς κεφαλές ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, στά ᾽Ιεροσόλυμα. Μέ τήν ἐπιφοίτηση αὐτή ἀρχίζει ἡ ἱστορία τῆς ᾽Εκκλησίας, γι᾽ αὐτό καί ἡ Πεντηκοστή θεωρεῖται ἡ γενέθλια ἡμέρα της. Ἡ κάθοδος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου ὅτι θά ἔλθει ἄλλος Παράκλητος μετά τή δική Του ᾽Ανάληψη, ὁ ῾Οποῖος θά μείνει μαζί μέ τούς μαθητές Του καί θά τούς διδάξει καί ὁδηγήσει εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν (᾽Ιωάν. 16, 13).

῎Ετσι τό ῞Αγιον Πνεῦμα ἐρχόμενο στόν κόσμο ῾ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς ᾽Εκκλησίας᾽ καί παραμένει σ᾽ αὐτήν ὡς ἡ ψυχή τῆς ᾽Εκκλησίας. Αὐτό σημαίνει ὅτι ἡ ᾽Εκκλησία μέ τή διηνεκή παρουσία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ζεῖ μία διαρκή Πεντηκοστή. Ζωή λοιπόν στήν ᾽Εκκλησία σημαίνει ζωή ἐν ῾Αγίῳ Πνεύματι, κάτι πού διαπιστώνεται κ α ί στή διδασκαλία τῆς ᾽Εκκλησίας κ α ί στή λατρεία της κ α ί στήν ἀσκητική της ζωή καί πού δέν ἔχει καμμία σχέση μέ τό νομικό-τυπικό πνεῦμα τοῦ ᾽Ιουδαϊσμοῦ ἤ μέ τήν καπηλεία τοῦ Πνεύματος ἀπό τίς διάφορες προτεσταντικές ὁμάδες, ἀλλά εἶναι ἐλευθερία καί ἀγάπη καί παράκληση.

῎Ετσι ἡ ἐμπειρία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος καί ἡ μετοχή στίς δωρεές Του (πρέπει νά) ἀποτελοῦν στοιχεῖα ζωῆς ὅλων τῶν μελῶν τῆς ᾽Εκκλησίας, δηλαδή στήν πραγματικότητα τό κάθε μέλος της, ἄν ὀρθά εἶναι μέλος, πρέπει νά βρίσκεται σέ μία συνεχή κατάσταση ἐκπλήξεως, σέ μία πορεία πνευματικῆς αὐξήσεως, ῾ἀπό δόξης εἰς δόξαν᾽. Διότι ἀκριβῶς εἶναι μέτοχος τοῦ ἀπείρου Θεοῦ - ῾Αγίου Πνεύματος. Μέ τόν τρόπο αὐτό, ὁ πιστός γίνεται ὡς μέλος τῆς ᾽Εκκλησίας πνευματικός. Πνευματικός δέν εἶναι αὐτός πού θεωρεῖται ἔτσι ἀπό τόν πολύ κόσμο: ὁ ἄνθρωπος τῶν γραμμάτων καί τῶν τεχνῶν, ὁ ἐπιστήμονας, ὁ ποιητής, ὁ ἠθοποιός. Μᾶλλον μπορεῖ νά θεωρηθεῖ κι αὐτός πνευματικός, ἀλλά ὄχι μέ τή χριστιανική κατανόηση τοῦ ὅρου: ἀσχολεῖται μέ τό ἀνθρώπινο πνεῦμα καί ὄχι μέ τό ῞Αγιον Πνεῦμα. Γιά τούς χριστιανούς πνευματικός εἶναι αὐτός πού ἔχει ἐμπειρία τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος, πού τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ κατοικεῖ σέ αὐτόν. Ὑμεῖς δέ οὐκ ἐστέ ἐν σαρκί, ἀλλ᾽ ἐν Πνεύματι, εἴπερ Πνεῦμα Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν᾽ λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, γιά νά συνεχίσει: ῾Εἰ δέ τις Πνεῦμα Χριστοῦ οὐκ ἔχει, οὗτος οὔκ ἐστιν αὐτοῦ᾽ (Ρωμ. 8,9). Κι ὁ ἅγιος Χρυσόστομος παρατηρεῖ ἐπ᾽ αὐτοῦ ὅτι ὁ ἄνθρωπος λέγεται πνευματικός ἀπό τῆς τοῦ Πνεύματος ἐνεργείας...