«Πρεσβεύουσα...»

«...Ει μη γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα,

τίς ημάς ερρύσατο εκ τοσούτων κινδύνων;»

(Από την Ακολουθία της Παράκλησης)

Μικρός και Μέγας Παρακλητικός Κανόνας

Μ' ένα κλικ στην εικόνα, μπορείτε να δείτε σε ηλεκτρονική μορφή το κείμενο του Μικρού και του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνα στην Υπεραγία Θεοτόκο, που διαβάζονται στους Ναούς μας καθημερινά (εκτός από την παραμονή της Μεταμορφώσεως και τα απογεύματα του Σαββάτου) καθ' όλη τη διάρκεια του Δεκαπενταύγουστου, αρχής γενομένης από την Τετάρτη 1η Αυγούστου:

http://el.scribd.com/doc/29528877/%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A0%CE%B1%CE%BD%CE%B1%CE%B3%CE%AF%CE%B1%CF%82

Αγρυπνία για τον Άγ. Γρηγόριο Καλλίδη

Με Αγρυπνία στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Ζίτσας το βράδυ της ερχόμενης Τρίτης θα τιμηθεί η μνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Καλλίδου, που εκτός των άλλων διετέλεσε και Μητροπολίτης Ιωαννίνων, από το 1889 ως το 1902.

Η επίσημη κατάταξή του στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας έγινε στις 22 Μαΐου του 2003, η μνήμη του γιορτάζεται στις 25 Ιουλίου και η ανακομιδή των λειψάνων του στις 20 Οκτωβρίου.

Πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να δείτε εκτενή βιντεοσκοπημένα αποσπάσματα από τη μεταφορά του ιερού λειψάνου του Αγ. Γρηγορίου του Καλλίδου στη Ζίτσα τον περασμένο Οκτώβριο:

http://www.youtube.com/watch?v=hGPxYhd1GqU

Μαρίας της Μαγδαληνής

Η Αγία μυροφόρος και ισαπόστολος Μαρία η Μαγδαληνή καταγόταν από τα Μάγδαλα. Όταν πληροφορήθηκε για τον Χριστό, πήγε κοντά του και απαλλάχθηκε από τα δαιμόνια που την ενοχλούσαν και, στη συνέχεια, έγινε μαθήτριά του.

Η Μαρία η Μαγδαληνή ακολούθησε το Χριστό έως το πάθος Του, έγινε μυροφόρος και είδε πρώτη την Ανάσταση, όταν αργά την νύχτα του Σαββάτου αντίκρισε τον άγγελο που κύλησε την πέτρα από την θύρα του μνημείου.

Επίσης, μόλις ξημέρωσε, ενώ στεκόταν κοντά στο μνημείο, είδε δύο αγγέλους με λευκά να κάθονται στο μνημείο και μετά συνάντησε τον Χριστό, ο οποίος μάλιστα επειδή τον πέρασε για τον κηπουρό, της είπε «Μη μου άπτου» («μην με αγγίζεις»).

Μετά την ανάληψη του Κυρίου, η Μαρία πήγε στην Έφεσο, στον απόστολο και ευαγγελιστή Ιωάννη. Εκεί εκοιμήθη και ενταφιάστηκε.

Πηγή: ecclesia.gr

 Η Μαγδαληνή του Alexander Ivanov

Από το Συναξαριστή του Αγ. Νικοδήμου τπυ Αγιορείτου:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2011/07/2207.html

Η Μαγδαληνή του Ελ Γκρέκο

Γιάννης Τσαρούχης

Γιάννης Τσαρούχης

 13 Ιανουαρίου 1910 - 20 Ιουλίου 1989...

Γράφει ο Μάνος Χατζιδάκις:

«Ένας ακόμη φίλος ζωγράφος. Ιερατική φυσιογνωμία, διάσημος για την επάναστασή του μέσα στον τόπο, εναντίον πάσης βαλκανικής κληρονομιάς και συνηθείας. Μας έμαθε να τρέφουμε σεβασμό στην Κασσιανή, στον Καραγκιόζη και στους Γάλλους εμπρεσσιονιστές. Χορεύει με δικό του τρόπο λαϊκούς χορούς κι έτσι μας εξωθεί στο να τους αποφεύγουμε...».

Δείτε ένα αφιέρωμα από το αρχείο της ΕΡΤ στο Γιάννη Τσαρούχη, πατώντας στον παρακάτω σύνδεσμο:
http://www.youtube.com/watch?v=qL9Ri6OFZfU

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης: Ο υμνογράφος του Προφήτη Ηλία

Ιδιαίτερη ήταν η σχέση του αγίου των ελληνικών γραμμάτων με τον Προφήτη Ηλία.

Διαβάστε στην Ιδιωτική Οδό του Παναγιώτη Ανδριόπουλου ένα σχετικό αφιέρωμα στην υμνογραφική προσέγγιση του Προφήτου Ηλιού από τον Παπαδιαμάντη:

http://panagiotisandriopoulos.blogspot.gr/2008/07/blog-post_8149.html

Φλέρυ Νταντωνάκη

Η Φλέρυ Νταντωνάκη έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα,  στις 18 Ιουλίου του 1998...

Άλλοι την είπαν άγγελο κι άλλοι ξωτικό... Όλοι, όμως, υποκλίθηκαν στο «άχραντο» της φωνής της...

Η Φλέρυ Νταντωνάκη, ψευδώνυμο της Ελευθερίας Παπαδαντωνάκη, είχε γεννηθεί το 1937…

Η Μαρίνα του Οδυσσέα Ελύτη

Κάντε κλικ για ν' ακούσετε το τραγούδι:
http://www.youtube.com/watch?v=WUWLwAN4P2w

Μαρίνα

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ποίηση: Οδυσσέασς Ελύτης

Ερμηνεία: Ντόρα Γιαννακοπούλου

Δίσκος: Μικρές Κυκλάδες

Η Αγία Μαρίνα († δ΄αι.)

Η Αγία Μαρίνα καταγόταν από την Πισιδεία και ήταν κόρη του Αιδεσίου, ο οποίος ήταν ιερέας των ειδώλων. Η Μαρίνα όταν ήταν δώδεκα ετών έχασε την μητέρα της και τη μεγάλωσε μια άλλη γυναίκα. Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από χριστιανούς συμπολίτες της. Έτσι όταν έγινε δεκαπέντε ετών ήταν πλέον έτοιμη να δεχθεί τον αγώνα του μαρτυρίου.

Το γεγονός αυτό, μαθεύτηκε αμέσως και έτσι ο ηγεμόνας της περιοχής διέταξε να την συλλάβουν και να την φέρουν ενώπιόν του. Αμέσως θαμπώθηκε από την ομορφιά της. Την ρώτησε ποια είναι και ποια είναι η πίστη της και αυτή του απάντησε ότι ονομάζεται Μαρίνα και είναι χριστιανή και ότι είναι γέννημα θρέμμα της Πισιδείας. Τότε ο ηγεμόνας προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της. Η αγία όμως δεν δέχτηκε. Για το λόγο αυτό ο τύραννος πρόσταξε και την υπέβαλαν σε βασανιστήρια φρικτά και αφού τις κατέσκισαν τις σάρκες, την έριξαν στην φυλακή.

Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε. Στη συνέχεια ο ηγεμόνας διέταξε και την έφεραν πάλι μπροστά του. Παρά τις πιέσεις του, η αγία παρέμεινε ακλόνητη. Έτσι υποβλήθηκε σε νέα βασανιστήρια μέχρι που αποκεφαλίστηκε, λαμβάνοντας τον στέφανο του μαρτυρίου.

Πηγή: ecclesia.gr

Ο Άγιος Κήρυκος στις σελίδες του Παπαδιαμάντη...

Του Αγίου Κηρύκου και της Αγίας Ιουλίττης αύριο και να πως τους μνημονεύει ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στο μυθιστόρημά του «Στο Χριστό στο κάστρο» (1892):

«Ήστραψεν επάνω εις τον θόλον ο Παντοκράτωρ με την μεγάλην κι επιβλητικήν μορφήν, και ηκτινοβόλησε το επίχρυσον και λεπτουργημενον με μυρίας γλυφάς τέμπλον, με τας περικαλλείς της αρίστης Βυζαντινής τέχνης εικόνας του… Και ολόγυρα αι μορφαί των Μαρτύρων, Οσίων και Ομολογητών. Ίστανται επί των τοίχων ηρεμούντες, απαθείς, οποίοι εν τω Παραδείσω, ευθύ και κατά πρόσωπον βλέποντες, ως βλέπουσι καθαρώς την Αγίαν Τριάδα. Μόνος ο Άγιος Μερκούριος, με την βαρείαν περικεφαλαίαν του, με τον θώρακα, τας περικνημίδας και την ασπίδα, φαίνεται ολίγόν τι εγκαρσίως βλέπων και κινούμενος και ορών, εις τα δεξιά του ναού, εκεί όπου διατρυπά με το δόρυ του τον επί θρόνου καθήμενον ωχρόν Παραβάτην. Πελιδνός ο παράφρων τύραννος, με το βλέμμα σβήνον, με το στήθος αιμάσσον, μάτην προσπαθεί ν’ αποσπάση από το στέρνον του τον οξύν σίδηρον, και εξεμεί μετά της τελευταίας βλασφημίας και την μιαράν ψυχήν του. Γείτων της τρομακτικής ταύτης σκηνής παρίσταται γλυκεία και συμπαθεστάτη εικών, ο Άγιος Κήρυκος, τριετίζον παιδιον, κρατούμενον εκ της χειρός υπό της μητρός του, της Άγιας Ιουλιττης. Δία δώρων και θυσιών εζήτει ο διώκτης Αλέξανδρος να ελκύση το παιδόον, και δια του παιδιού την μητέρα. Αλλ’ ο παίς, καλών την μητέρα του και υποψελλίζων του Χριστού το όνομα, έπτυσε τον τύραννον κατά πρόσωπον, και εκείνος εξαγριωθείς εκρήμνισε το παιδίον από της μαρμαρίνης κλίμακος, όπου συνέτριψε το τρυφερόν και διά στεφάνους πλασθέν κρανίον…».

Εις μνημόσυνον...

Φώτης Κόντογλου

 Αϊβαλί, 8 Νοεμβρίου 1895 - Αθήνα, 13 Ιουλίου 1965...

Δείτε ένα αφιέρωμα από το αρχείο της ΕΡΤ:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/main/page-assetview.aspx?tid=0000008643&tsz=0&autostart=0

Η Δ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Κυριακή των Πατέρων της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου η αυριανή και μ' αυτή την αφορμή μια μικρή αναφορά στην εν λόγω Σύνοδο:

Η Δ΄Οικουμενική Σύνοδος συγκλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Μαρκιανό και τη σύζυγό του, Αυγούστα Πουλχερία το 451 στη Χαλκηδόνα. Αποτελούνταν από 650 επισκόπους και καταπολέμησε τη διδασκαλία του Μονοφυσιτισμού, η οποία, με πρωτεργάτη τον αρχιμανδρίτη Ευτυχή, δίδασκε ότι η θεία φύση του Χριστού απορρόφησε πλήρως την ανθρώπινη.

Η Δ΄Οικουμενική Σύνοδος μετά από μια ταραχώδη περίοδο ήρθε ως το αναγκαίο επιστέγασμα της διασφάλισης της καθολικής πλειοψηφίας του σώματος των μελών της εκκλησίας ως προς την απόρριψη κάθε μονοφυσιτικής ή ακραίας δυοφυσιτικής ορολογίας, την επικύρωση στην πίστη του συμβόλου της Πίστεως τόσο της Νίκαιας, όσο και της Νίκαιας-Κωνσταντινούπολης, τη θέσπιση του διοικητικού καταστατικού κανόνα της ορθοδόξου εκκλησίας σύμφωνα με το λεγόμενο μητροπολιτικό σύστημα και την οριστική επίλυση του χριστολογικού ζητήματος, το οποίο για περισσότερο από 80 έτη βρέθηκε στο προσκήνιο της θεολογικής διαμάχης στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία...

Διαβάστε τη συνέχεια, πατώντας εδώ:

http://www.monipetraki.gr/oikoumend.html

Του Αγίου Κηρύκου

Κάνοντας κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να διαβάσετε το Συναξάρι του Αγίου Κηρύκου, του οποίου τεμάχιο του ιερού λειψάνου φυλάσσεται στο Ναό μας:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2011/07/1507.html

Ο Άγιος Υάκινθος

Τη μνήμη του αγίου μάρτυρος Υακίνθου γιορτάζει στις 3 Ιουλίου η Εκκλησία.

Tω αυτώ μηνί Γ΄, μνήμη του Aγίου Mάρτυρος Yακίνθου του κουβικουλαρίου:

Oύτος ήτον από την Kαισάρειαν της πρώτης των Kαππαδοκών επαρχίας, κατά τους χρόνους Tραϊανού εν έτει ϟη΄ [98]. Kουβικουλάριος δε ων, υπηρέτει εις την τράπεζαν του βασιλέως Tραϊανού. Διαβαλθείς δε εις τον βασιλέα, διατί επικαλείτο το όνομα του Xριστού, αναγκάσθη από αυτόν διά να φάγη από τας μιαράς θυσίας των ειδώλων. Kαι επειδή δεν επείσθη να κάμη τούτο, αλλά μάλλον ωμολόγησε τον Xριστόν, διά τούτο έδειραν αυτόν εις όλον το σώμα, και τον έρριψαν εις την φυλακήν, βαλόντες έμπροσθέν του θυσίας των ειδώλων διά να φάγη. Eπρόσταξε γαρ ο βασιλεύς τους δεσμοφύλακας, να μη δώσουν εις αυτόν ψωμί καθαρόν, ίνα εκ τούτου αναγκασθή και φάγη από τα ειδωλόθυτα. Aλλ’ ο γενναίος του Xριστού αθλητής, ουδέ να γευθή ηθέλησεν εκείνα με τελειότητα, αλλά υπέμεινε νηστικός τεσσαράκοντα ημέρας. Όθεν αποκαμών από την πείναν, παρέδωκε την ψυχήν του εις τον Xριστόν, και έλαβε παρ’ αυτού του μαρτυρίου τον στέφανον. Tελείται δε η αυτού Σύναξις και εορτή εις τον άγιον αυτού Nαόν, τον ευρισκόμενον εις το έμβασμα του λεγομένου Tρωαδησίου (Αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής).

Έχει επικρατήσει να θεωρείται ο ορθόδοξος... άγιος του έρωτα. Τον έφερε στο φως της δημοσιότητας πριν αρκετά χρόνια ο ανωγειανός τραγουδοποιός Λουδοβίκος των Ανωγείων:

http://eiskopanous.blogspot.gr/2010/06/blog-post_27.html

Τον τραγούδησε ο Αλκίνοος Ιωαννίδης:

http://www.youtube.com/watch?v=nJP64FLkreo

Βαρθολομαίος: «Άγιοι είναι...»

Άγιοι είναι όσοι είδον τον Θεόν εν ζωή, «γνωστώς και ευαισθήτως», όπως γράφει ο άγιος Συμεών ο νέος θεολόγος, και ανεδείχθησαν σκεύη καθαρά προς υποδοχήν της Χάριτός Του. Όλοι οι Άγιοι είναι ασκηταί, όλοι έχουν αγωνισθή ασκητικώς, έστω και αν πολλά εκ των αγωνισμάτων αυτών έγιναν εν κρυπτώ και ημείς τα αγνοούμεν. Δια των αγώνων κατά των παθών και δια των ασκητικών ιδρώτων των, δι  ἐγκρατείας, μετανοίας και ταπεινοφροσύνης, απέδειξαν εμπράκτως ότι ηγάπησαν και αγαπούν τον Χριστόν, ότι θέλουν να ενοικήση Αυτός εις τας καρδίας των. Και Αυτός ήλθε και κατοίκησεν εντός των, τους επλημμύρισε δια της Χάριτος και της χαράς του Παραδείσου, μετεμόρφωσε την ύπαρξίν των και τους κατέστησε θεούς κατά χάριν, ώστε να ενεργούν υπερφυσικώς, δια προοράσεων, διοράσεων και θαυματουργικών ιάσεων των ψυχικών και σωματικών παθών, να στηρίζουν τους συνανθρώπους εις την εν Χριστώ ζωήν και να τους θωρακίζουν απέναντι εις τας δοκιμασίας, δυσχερείας και συμφοράς του βίου...

Από τη σημερινή Ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου στην Πατριαρχική Θεία Λειτουργία, που τελέστηκε στη γειτονική πόλη της Καστοριάς, με αφορμή την αγιοκατάταξη της Αγίας Σοφίας εκ Κλεισούρας.