29 Μαΐου 1453...Μνήμη Αλώσεως...
Παρασκευή 28 Μαΐου 2010
«Τα εύρετρα»
Από τις εκδόσεις «Ίκαρος» κυκλοφόρησε η νέα ποιητική συλλογή της Κικής Δημουλά, με τίτλο «Τα εύρετρα».H Kική Δημουλά εμφανίστηκε στα γράμματα το 1952, με τη συλλογή «Έρεβος». Ακολούθησαν: «Eρήμην» (1958), «Επί τα ίχνη» (1963), «Tο λίγο του κόσμου» (1971), «Tο τελευταίο σώμα μου» (1981), «Xαίρε ποτέ» (1988), «H εφηβεία της λήθης» (1994), «Eνός λεπτού μαζί» (1998), «Ποιήματα» (συγκεντρωτική έκδοση, 1998), «Ήχος απομακρύνσεων» (2001), «O φιλοπαίγμων μύθος» (2003), «Εκτός σχεδίου» (2004), «Xλόη θερμοκηπίου» (2005), «Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως» (2007) και η διάλεξη «Έρανος σκέψεων» (2009).
Τετάρτη 26 Μαΐου 2010
Το Βυζάντιο από την κλειδαρότρυπα
Δύο χιλιάδες αντικείμενα δεκαπέντε αιώνων μάς γνωρίζουν τον άγνωστο βυζαντινό και μεταβυζαντινό πολιτισμό, στη μόνιμη έκθεση του Βυζαντινού και Χριστιανικού Μουσείου.
(ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ - ΕΦΗΜ. ΤΟ ΒΗΜΑ)
Το Βυζάντιο όπως δεν το ξέραμε! Και όπως όλοι θα επιθυμούσαμε να γνωρίσουμε. Με την αυτοκρατορική αλλά και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με την υψηλή δημιουργία αλλά και την ταπεινότητα που δίδασκε η Εκκλησία. Με τις μηχανορραφίες στο παλάτι, τις διαρκείς επιχειρήσεις στα μακρινά σύνορα και τους θρησκευτικούς πολέμους με τη Δύση. Με τις αγωνίες και τα πάθη, τις δεισιδαιμονίες και τις πλάνες τους. Ένα Βυζάντιο αληθινό, που αναδεικνύεται μέσα από 2.000 αντικείμενα στο ολοκληρωμένο πλέον Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
(ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ - ΕΦΗΜ. ΤΟ ΒΗΜΑ)
Το Βυζάντιο όπως δεν το ξέραμε! Και όπως όλοι θα επιθυμούσαμε να γνωρίσουμε. Με την αυτοκρατορική αλλά και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Με την υψηλή δημιουργία αλλά και την ταπεινότητα που δίδασκε η Εκκλησία. Με τις μηχανορραφίες στο παλάτι, τις διαρκείς επιχειρήσεις στα μακρινά σύνορα και τους θρησκευτικούς πολέμους με τη Δύση. Με τις αγωνίες και τα πάθη, τις δεισιδαιμονίες και τις πλάνες τους. Ένα Βυζάντιο αληθινό, που αναδεικνύεται μέσα από 2.000 αντικείμενα στο ολοκληρωμένο πλέον Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο.
Γλυπτά, εικόνες, έργα μικροτεχνίας, τοιχογραφίες, κεραμική και υφάσματα, χειρόγραφα, σχέδια, ανθίβολα, χαλκογραφίες, παλαίτυπα, που χρονολογούνται από τον 3ο ως και τον 19ο αιώνα, συγκροτούν πλέον τις εκθεσιακές ενότητες.
Με προέλευση όλον τον ελλαδικό χώρο αλλά και περιοχές του μείζονος Ελληνισμού, αφηγούνται τη μεγάλη Ιστορία αλλά και μικρές, καθημερινές και ανθρώπινες αναδεικνύοντας έναν ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Οι επισκέπτες του μουσείου θα βλέπουν μια σύγχρονη προσέγγιση στον κόσμο του Βυζαντίου που οφείλεται κατά κύριο λόγο στον αδοκήτως θανόντα προ τριών μηνών διευθυντή του μουσείου Δημήτρη Κωνστάντιο.
1: Χρυσοκέντητος ιερατικός σάκος από την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας (17ος αι.). Τα χρυσοκέντητα λεπτοδουλεμένα άμφια και οι επιτάφιοι της έκθεσης δείχνουν την άνθηση μιας τέχνης που στη μεταβυζαντινή εποχή οδήγησε σε συντεχνίες. Οι κεντήστρες της Κωνσταντινούπολης μάλιστα «υπέγραφαν» τα έργα τους.
Με προέλευση όλον τον ελλαδικό χώρο αλλά και περιοχές του μείζονος Ελληνισμού, αφηγούνται τη μεγάλη Ιστορία αλλά και μικρές, καθημερινές και ανθρώπινες αναδεικνύοντας έναν ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό. Οι επισκέπτες του μουσείου θα βλέπουν μια σύγχρονη προσέγγιση στον κόσμο του Βυζαντίου που οφείλεται κατά κύριο λόγο στον αδοκήτως θανόντα προ τριών μηνών διευθυντή του μουσείου Δημήτρη Κωνστάντιο.
1: Χρυσοκέντητος ιερατικός σάκος από την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας (17ος αι.). Τα χρυσοκέντητα λεπτοδουλεμένα άμφια και οι επιτάφιοι της έκθεσης δείχνουν την άνθηση μιας τέχνης που στη μεταβυζαντινή εποχή οδήγησε σε συντεχνίες. Οι κεντήστρες της Κωνσταντινούπολης μάλιστα «υπέγραφαν» τα έργα τους.
Κυριακή 23 Μαΐου 2010
«Άγιος...»
«...Άγιος ο Θεός, ο τα πάντα δημιουργήσας δι' Υιού, συνεργεία του Αγίου Πνεύματος.
Άγιος ισχυρός, δι' ου τον Πατέρα εγνώκαμεν και τω Πνεύμα το Άγιον επεδήμησεν εν κόσμω.
Άγιος αθάνατος, το Παράκληρον Πνεύμα, το εκ Πατρός εκπορευόμενον και εν Υιώ αναπαυόμενον...».
(Από το Δοξαστικό των Αποστίχων της Πεντηκοστής)
Παρασκευή 21 Μαΐου 2010
25 Μαΐου
Η τρίτη εύρεσις της τιμίας Κεφαλής του Αγίου και ενδόξου Προφήτου, Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου.Πέμπτη 20 Μαΐου 2010
Πεντηκοστή
«...Η εορτή της Πεντηκοστής είναι η ολοκλήρωση όλων όσων έπραξε ο Χριστός. Ο Χριστός δίδαξε για τη Βασιλεία των Ουρανών και νάτην, εδώ είναι, άνοιξε τώρα! Ο Χριστός υποσχέθηκε πως το Πνεύμα του Θεού θα αποκαλύψει την αλήθεια και αυτό τώρα εκπληρώθηκε. Ο κόσμος, η ιστορία, η ζωή, ο χρόνος, όλα τώρα φωτίζονται αλλιώς με το τελικό, υπερβατικό φως, όλα πληρώνονται με καινούργιο νόημα.
Η τελευταία και μεγάλη ημέρα του Κυρίου άρχισε!»
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
Η τελευταία και μεγάλη ημέρα του Κυρίου άρχισε!»
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
(από το «Εορτολόγιο»)
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Στην «Ιδιωτική Οδό»…
Οι «Νεανικές Αποχρώσεις»
στην «Ιδιωτική Οδό»…
στην «Ιδιωτική Οδό»…
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com:
Τον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου Εις Κοπάνους στα Γιάννενα δεν έχω αξιωθεί να τον επισκεφθώ και να προσκυνήσω.
Παρακολουθώ το εξαίρετο ιστολόγιό του και την θαυμάσια μηνιαία έκδοση Νεανικές Αποχρώσεις και οσφραίνομαι υγιή πνευματικότητα, απλότητα κι αγάπη.
Τον διαδικτυακό φίλο αλέξη λ. που επιμελείται τόσο το ιστολόγιο του Ναού όσο και τις Νεανικές Αποχρώσεις επίσης δεν έχω αξιωθεί να τον γνωρίσω από κοντά. Μπαίνοντας όμως κάθε φορά στις αποχρώσεις του μυρίζω γιασεμί κι ακούω τραγούδια κι ήχους μυστικούς κι εξαίσιους και μια μνήμη ατελεύτητη με κυκλώνει... Γιατί ο Αλέξης θυμάται γεννήσεις και θανάτους κι επετείους και ζωές ιδανικών φωνών κι αγαπημένων...
Το τελευταίο φύλλο (αρ. 52) των Νεανικών Αποχρώσεων έχει και Φως Φαναρίου και Ιδιωτική Οδό και Σπύρο Γιανναρά και Γιάννη Ξανθούλη (για την Πόλη!) και Διονύση Σαββόπουλο στην Πόλη και γενικώς πολλή Ρωμιοσύνη!
Ευχαριστώ από καρδιάς τον φίλο αλέξη λ. ο οποίος πάντα μου επιφυλάσσει αγαπητικές εκπλήξεις! Σ' αυτό το φύλλο των Αποχρώσεων αναδημοσιεύει το άρθρο μου για Τέσσερις Νεοελληνικές Εκδοχές της Ανάστασης.
Που σημαίνει πως ένα κείμενο κάπου αφημένο, μπορεί να είναι αιτία αληθινής επικοινωνίας...
Τι σπουδαίο!
Καλή αντάμωση και ειλικρινείς ευχαριστίες φίλε Αλέξη!
24 Μαΐου - Δευτέρα μετά τήν Πεντηκοστήν
Εορτάζομεν αυτό το πανάγιον και ζωοποιόν και παντοδύναμον Πνεύμα, τον ένα της Τριάδος Θεόν, το ομότιμον και ομοούσιον και ομόδοξον τω Πατρί και τω Υιώ.
Τρίτη 18 Μαΐου 2010
22 Μαΐου - Σάββατον προ της Πεντηκοστής (Ψυχοσάββατον)
Μνείαν επιτελούμεν πάντων των απ’ αιώνος κοιμηθέντων ευσεβών, επ’ ελπίδι αναστάσεως ζωής αιωνίου πατέρων και αδελφών ημών. 
20 Μαΐου
H ανακομιδή και μετακομιδή του λειψάνου του εν Aγίοις Πατρός ημών Nικολάου Mύρων της Λυκίας του Θαυματουργού.Δευτέρα 17 Μαΐου 2010
Άξιος!
Κυριακή 16 MαΐουΙερός Ναός Αγίας Μαρίνης πόλεως Ιωαννίνων
Χειροτονία εις πρεσβύτερον του π. Παύλου Βαταβάλη
ΆΞΙΟΣ!
Οι φωτογραφίες προέρχονται από το http://www.sinevohia.gr/forum/viewtopic.php?id=2110
Σάββατο 15 Μαΐου 2010
16 Mαΐου - Κυριακή Ζ΄ από του Πάσχα
Μνείαν ποιούμεθα της εν Νικαία Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και των συγκροτησάντων αυτήν 318 θεοφόρων Πατέρων. Αγρυπνία
Αγρυπνία θα τελεσθεί την Κυριακή 16 Μαϊου, στις 9.30 το βράδυ, στον Ιερό Προσκυνηματικό Ναό του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου πόλεως Ιωανίνων προς τιμήν των Οσίων και Θεοφόρων Πατέρων ημών Νεκταρίου και Θεοφάνους των Αψαράδων, Σάββα του πνευματικού αυτών πατρός του εν τη Νήσω των Ιωαννίνων ασκήσαντος και του Αγίου Ενδόξου Νεομάρτυρος Νικολάου του εκ Μετσόβου.
Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
«Εις την Ανάληψιν...»
Κατά το γεγονός της Αναλήψεως, πραγματοποιήθηκε στην πράξη η συμφιλίωση του Θεού με το ανθρώπινο γένος. Διαλύθηκε η παλιά έχθρα, τελείωσε ο μακροχρόνιος πόλεμος. Κι αυτό συνέβαινε έως τώρα, όχι επειδή μισούσε ο Θεός τον άνθρωπο, αλλά επειδή ο άνθρωπος επιδείκνυε αδιαφορία και αχαριστία. Και τώρα, η αλλαγή δεν έγινε εξαιτίας των δικών μας κατορθωμάτων ή επειδή αλλάξαμε στάση και συμπεριφορά, αλλά λόγω της απροσμέτρητης αγάπης και του ενδιαφέροντος του Θεού...
Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
Ιωάννου του Χρυσοστόμου,
«Εις την Ανάληψιν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού».
«Ανελήφθη εν δόξη...»
Η Ανάληψη του Κυρίου μας Ιησού Χριστού αποτελεί αναμφίβολα το θριαμβευτικό πέρας της επί γης παρουσίας Του και του απολυτρωτικού έργου Του. «Ανελήφθη εν δόξη» για να επιβεβαιώσει την θεία ιδιότητά Του στους παριστάμενους μαθητές Του. Για να τους στηρίξει περισσότερο στον τιτάνιο πραγματικά αγώνα, που Εκείνος τους ανάθεσε, δηλαδή τη συνέχιση του σωτηριώδους έργου Του για το ανθρώπινο γένος.
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Η σωτηρία συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους μαθητές Του: «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20).
Paul Evdokimov
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανήλθε στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου.
Η σωτηρία συντελείται με την οργανική συσσωμάτωση των πιστών στο θεανδρικό Σώμα του Χριστού. Αυτό εννοούσε, όταν υποσχόταν στους μαθητές Του: «ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμί πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος» (Ματθ.28,20).
Paul Evdokimov
Σάββατο 8 Μαΐου 2010
Αυλαία των Νεανικών Συνάξεων
Το ερχόμενο Σάββατο 15 Μαΐου, στις 8.00 το βράδυ, θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα «Βασίλειος Πυρσινέλλας» του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών η εκδήλωση λήξης των δραστηριοτήτων για τις Ενοριακές Νεανικές Συνάξεις της Ιεράς Μητροπόλεως Ιωαννίνων.
Παρασκευή 7 Μαΐου 2010
Ένας χρόνος «Αmen.gr»
Ένα χρόνο ζωής συμπλήρωσε η Πύλη Εκκλησιαστικών Ειδήσεων «Αmen.gr».
Από μας, πολλές ευχές στο διευθυντή της, δημοσιογράφο κ. Νίκο Παπαχρήστου, για τη συνέχιση του έργου της επικοινωνίας που επιτελείται με εγκυρότητα, σοβαρότητα και αξιοπιστία.
Από μας, πολλές ευχές στο διευθυντή της, δημοσιογράφο κ. Νίκο Παπαχρήστου, για τη συνέχιση του έργου της επικοινωνίας που επιτελείται με εγκυρότητα, σοβαρότητα και αξιοπιστία.
Πέμπτη 6 Μαΐου 2010
«Η Πόλη»
Γράφει ο Γιάννης Ξανθούλης*
Η Πόλη, η Κωνσταντινούπολη, η Ιστανμπούλ... η Βασιλεύουσα, η αιχμή της εθνικής μας νοσταλγίας, το ιστορικό άλλοθι του θυμού μας, ο κοντινός προορισμός που μακραίνει απ’ τα διεγερτικά κοκτέιλ βυζαντινών τροπαιοφόρων και μυθικών Οθωμανών…
ΟΛΑ αυτά κι άλλα περισσότερα είναι η Πόλη. Η δοξασμένη κι αιματοκυλισμένη από χριστιανική οργή κι από μουσουλμανική έπαρση. Στον 20ό αι. την «τιμώρησε» ο Κεμάλ Ατατούρκ για το συνονθύλευμα των μύθων της θέλοντας να την υποβιβάσει σε μια επαρχιακή Βαβυλώνα εσαεί. Την πάτησε. Όπως την πάτησαν και όσοι επένδυσαν στα ηπειρωτικά κλίματα του εσωτερικού της νέας Τουρκίας, αυτά που συνεχίζουν να μοσκοβολούν σάπιο σύκο με κατσικίσιες κακαράντζες. Σήμερα, εποικισμένη πάλι από λογής λογής φυλές των νεόκοπων μεταναστεύσεων, με λιγότερους Ρωμιούς, Εβραίους κι Αρμένιους, καταπλήσσει τον εαυτό της σαν μητρόπολη που διεκδικεί ευρωπαϊκούς τίτλους, ισοτιμία με τις μεγαλουπόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποδοχή της συνεισφοράς της, ως κομβικής πόλης κάθε είδους καημού. Φέτος, λοιπόν, ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα, ανοίγει τα χαρτιά της, προτείνει τα ελκυστικά γεφυρώματά της με την Ασία, λουστράρει τα μέταλλα και τα μαρμάρινα μνημεία της, απομεινάρια άλλων καιρών, και φυσικά θέτει στην κρίση των απανταχού απαιτητικών τα αληθινά πεντάστερα κι εφτάστερα ξενοδοχεία της. Κάποτε είχε μόνο το «Πέρα Παλάς» για να υποδέχεται τους ταξιδιώτες του Οριάν Εξπρές που έφταναν απ’ την Ευρώπη στον σταθμό του Σίρκετζι. Το «Πέρα Παλάς», που ένα διάστημα πέρασε στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη, φιλοξένησε απ’ την Αγκάθα Κρίστι ως την Γκρέτα Γκάρμπο κι απ’ τον Σόμερσετ Μομ ως τον Κεμάλ. Ο Ατατούρκ μπορεί συμβολικά να έκανε πρωτεύουσα την Άγκυρα και να έστησε στην περιοχή Τσάνκαγια το προεδρικό του σπίτι, ΑΛΛΑ η μοίρα και ο θάνατος τον περίμεναν στην Ιστανμπούλ. Πέθανε, χορτασμένος από ρακί, μέσα στο ανάκτορο του Ντολμά Μπαχτσέ…
Κι ενώ η Πόλη γιγαντώνεται, αγγίζει με τα περίχωρα τα 20 εκατομμύρια κατοίκους, οι Ρωμιοί λιγοστεύουν, κι όσοι μένουν, δίνουν καθημερινές μάχες με τη φθορά. Συσπειρωμένοι γύρω απ’ το Πατριαρχείο ή ανεξάρτητα απ’ το Φανάρι, προσπαθούν να κρατηθούν σαν έσχατοι απόγονοι μιας λαμπρής μελαγχολικής συγκυρίας...
Στο μεταξύ, σιγά σιγά βλέπω να σπάει ο πάγος των Κωνσταντινουπολιτών που βίαια το 1964 -κυρίως- εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους πατρίδα. Πολλοί απ’ αυτούς για δεκαετίες ολόκληρες αρνήθηκαν να επιστρέψουν στην Πόλη. Πεισματικά. Δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω ούτε σαν τουρίστες τριημέρου. Δεν το άντεχαν. Τον τελευταίο καιρό, όμως, έσφιξαν όσο μπορούσαν την καρδιά τους και ξαναπήγαν στην Πόλη που τους γέννησε και τους έδιωξε. Φυσικά ελάχιστα πράγματα τους θύμιζαν τα χρόνια που το ελληνικό στοιχείο μεγαλουργούσε. Αυτή είναι η μία, θλιβερή δίχως άλλο, εκδοχή. Η άλλη, η καλή, είναι πως η Πόλη έγινε αγαπημένος προορισμός των Νεοελλήνων. Όχι γιατί είναι κοντινή ή φτηνότερη από αλλού. Πήγαν δύσπιστοι κι επέστρεψαν ερωτευμένοι…
Γιατί η δύναμή της βρίσκεται στην άνεσή της να αλώνεται μοναδικά. Και να χαρίζει στους πορθητές της την ψευδαίσθηση μιας αιωνιότητας νόστιμης και εύθραυστης, όπως το κρουστό φύλλο των μπακλαβάδων της...
*Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι συγγραφέας
Η Πόλη, η Κωνσταντινούπολη, η Ιστανμπούλ... η Βασιλεύουσα, η αιχμή της εθνικής μας νοσταλγίας, το ιστορικό άλλοθι του θυμού μας, ο κοντινός προορισμός που μακραίνει απ’ τα διεγερτικά κοκτέιλ βυζαντινών τροπαιοφόρων και μυθικών Οθωμανών…
ΟΛΑ αυτά κι άλλα περισσότερα είναι η Πόλη. Η δοξασμένη κι αιματοκυλισμένη από χριστιανική οργή κι από μουσουλμανική έπαρση. Στον 20ό αι. την «τιμώρησε» ο Κεμάλ Ατατούρκ για το συνονθύλευμα των μύθων της θέλοντας να την υποβιβάσει σε μια επαρχιακή Βαβυλώνα εσαεί. Την πάτησε. Όπως την πάτησαν και όσοι επένδυσαν στα ηπειρωτικά κλίματα του εσωτερικού της νέας Τουρκίας, αυτά που συνεχίζουν να μοσκοβολούν σάπιο σύκο με κατσικίσιες κακαράντζες. Σήμερα, εποικισμένη πάλι από λογής λογής φυλές των νεόκοπων μεταναστεύσεων, με λιγότερους Ρωμιούς, Εβραίους κι Αρμένιους, καταπλήσσει τον εαυτό της σαν μητρόπολη που διεκδικεί ευρωπαϊκούς τίτλους, ισοτιμία με τις μεγαλουπόλεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αποδοχή της συνεισφοράς της, ως κομβικής πόλης κάθε είδους καημού. Φέτος, λοιπόν, ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα, ανοίγει τα χαρτιά της, προτείνει τα ελκυστικά γεφυρώματά της με την Ασία, λουστράρει τα μέταλλα και τα μαρμάρινα μνημεία της, απομεινάρια άλλων καιρών, και φυσικά θέτει στην κρίση των απανταχού απαιτητικών τα αληθινά πεντάστερα κι εφτάστερα ξενοδοχεία της. Κάποτε είχε μόνο το «Πέρα Παλάς» για να υποδέχεται τους ταξιδιώτες του Οριάν Εξπρές που έφταναν απ’ την Ευρώπη στον σταθμό του Σίρκετζι. Το «Πέρα Παλάς», που ένα διάστημα πέρασε στην ιδιοκτησία του Μποδοσάκη, φιλοξένησε απ’ την Αγκάθα Κρίστι ως την Γκρέτα Γκάρμπο κι απ’ τον Σόμερσετ Μομ ως τον Κεμάλ. Ο Ατατούρκ μπορεί συμβολικά να έκανε πρωτεύουσα την Άγκυρα και να έστησε στην περιοχή Τσάνκαγια το προεδρικό του σπίτι, ΑΛΛΑ η μοίρα και ο θάνατος τον περίμεναν στην Ιστανμπούλ. Πέθανε, χορτασμένος από ρακί, μέσα στο ανάκτορο του Ντολμά Μπαχτσέ…
Κι ενώ η Πόλη γιγαντώνεται, αγγίζει με τα περίχωρα τα 20 εκατομμύρια κατοίκους, οι Ρωμιοί λιγοστεύουν, κι όσοι μένουν, δίνουν καθημερινές μάχες με τη φθορά. Συσπειρωμένοι γύρω απ’ το Πατριαρχείο ή ανεξάρτητα απ’ το Φανάρι, προσπαθούν να κρατηθούν σαν έσχατοι απόγονοι μιας λαμπρής μελαγχολικής συγκυρίας...
Στο μεταξύ, σιγά σιγά βλέπω να σπάει ο πάγος των Κωνσταντινουπολιτών που βίαια το 1964 -κυρίως- εγκατέλειψαν την αγαπημένη τους πατρίδα. Πολλοί απ’ αυτούς για δεκαετίες ολόκληρες αρνήθηκαν να επιστρέψουν στην Πόλη. Πεισματικά. Δεν ήθελαν να γυρίσουν πίσω ούτε σαν τουρίστες τριημέρου. Δεν το άντεχαν. Τον τελευταίο καιρό, όμως, έσφιξαν όσο μπορούσαν την καρδιά τους και ξαναπήγαν στην Πόλη που τους γέννησε και τους έδιωξε. Φυσικά ελάχιστα πράγματα τους θύμιζαν τα χρόνια που το ελληνικό στοιχείο μεγαλουργούσε. Αυτή είναι η μία, θλιβερή δίχως άλλο, εκδοχή. Η άλλη, η καλή, είναι πως η Πόλη έγινε αγαπημένος προορισμός των Νεοελλήνων. Όχι γιατί είναι κοντινή ή φτηνότερη από αλλού. Πήγαν δύσπιστοι κι επέστρεψαν ερωτευμένοι…
Γιατί η δύναμή της βρίσκεται στην άνεσή της να αλώνεται μοναδικά. Και να χαρίζει στους πορθητές της την ψευδαίσθηση μιας αιωνιότητας νόστιμης και εύθραυστης, όπως το κρουστό φύλλο των μπακλαβάδων της...
*Ο Γιάννης Ξανθούλης είναι συγγραφέας
Τετάρτη 5 Μαΐου 2010
Ανάληψη
Την Τετάρτη, την παραμονή, η Εκκλησία τελεί την αποκαλούμενη "Απόδοση της εορτής του Πάσχα", σαν να χαιρετά δηλ. το Πάσχα... Αποχωριζόμαστε το Πάσχα, το "αποδίδουμε" στο επόμενο έτος...Η εορτή της Αναλήψεως αποτελεί γιορτασμό του ανοίγματος του ουρανού στους ανθρώπους, του ουρανού ως του νέου και αιώνιου οίκου, του ουρανού ως της αληθινής μας πατρίδας…».
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
(από το «Εορτολόγιο»)
π. Αλέξανδρος Σμέμαν
(από το «Εορτολόγιο»)
Κυριακή 2 Μαΐου 2010
8 Mαΐου
Μνήμη του Αγίου ενδόξου Αποστόλου και Ευαγγελιστού, επιστηθίου φίλου, ηγαπημένου και παρθένου, Ιωάννου του Θεολόγου.
