Τρίτη 30 Ιουνίου 2009
Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009
Τρίτη 23 Ιουνίου 2009
Σάββατο 20 Ιουνίου 2009
Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009
Κυριακή 14 Ιουνίου 2009
Εορτάζει ο Αρχιεπίσκοπος
Τη Δευτέρα 15 Ιουνίου, μνήμη του οσίου πατρός ημών Ιερωνύμου του Πενταγλώσσου, «άγει τα ονομαστήριά» του ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος.
Σάββατο 13 Ιουνίου 2009
Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009
«Παναγιώτατε…»
Απόσπασμα από την ομιλία του αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου επί τη εορτή του Οικουμενικου Πατριάρχη, χτες στο Φανάρι:
«...Ερχόμεθα, Παναγιώτατε, έμπλεοι αισθημάτων ικανοποιήσεως δια την άσκησιν του συντονιστικού Υμών ρόλου επί τω τέλει της αρμονικής συνεργασίας των Ορθοδόξων Εκκλησιών, τον οποίον τόσον ουσιαστικά διακονείτε επί έτη πολλά, ιδιαιτέρως δε σήμερον, εις περίοδον ισχυρών προκλήσεων προς άπαντας τους ανθρώπους, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσης, θρησκείας και πολιτισμού, όπως συχνάκις συνήθιζε να αναφέρει ο πολιός πνευματικός γέρων Υμών, Μητροπολίτης Χαλκηδόνος κυρός Μελίτων ο Χατζής.
Και είναι, τω όντι, άξιον θερμών συγχαρητηρίων το γεγονός της ενεργοποιήσεως υφ' Υμών της Πανορθοδόξου διαδικασίας, τόσον εις προπαρασκευαστικόν, όσον και εις προσυνοδικόν επίπεδον επί τω τέλει της ακλονήτου ορατής συμπορεύσεως και συνεργασίας ημών των Ορθοδόξων.
Η κίνησις αύτη, Παναγιώτατε, δεικνύει τρανότατα το ανύστακτον ενδιαφέρον Υμών δια την προώθησιν και προαγωγήν της γνησίας Ορθοδόξου μαρτυρίας προς πάντας· μαρτυρίας ισχυράς και συγκροτημένης δια την αντιμετώπισιν απάντων των μειζόνων προβλημάτων του πνευματικού και του εν γένει κοινωνικοπολιτικού βίου των ανθρώπων εις κάθε περιοχήν του κλυδωνιζομένου πλανήτου ημών...».
Και είναι, τω όντι, άξιον θερμών συγχαρητηρίων το γεγονός της ενεργοποιήσεως υφ' Υμών της Πανορθοδόξου διαδικασίας, τόσον εις προπαρασκευαστικόν, όσον και εις προσυνοδικόν επίπεδον επί τω τέλει της ακλονήτου ορατής συμπορεύσεως και συνεργασίας ημών των Ορθοδόξων.
Η κίνησις αύτη, Παναγιώτατε, δεικνύει τρανότατα το ανύστακτον ενδιαφέρον Υμών δια την προώθησιν και προαγωγήν της γνησίας Ορθοδόξου μαρτυρίας προς πάντας· μαρτυρίας ισχυράς και συγκροτημένης δια την αντιμετώπισιν απάντων των μειζόνων προβλημάτων του πνευματικού και του εν γένει κοινωνικοπολιτικού βίου των ανθρώπων εις κάθε περιοχήν του κλυδωνιζομένου πλανήτου ημών...».
Η Μεγάλη Εκκλησία, ως «γέρικη ελιά»…
Απόσπασμα από την ομιλία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, κατά την εορτή των ονομαστηρίων του,
χθες στο Φανάρι:
χθες στο Φανάρι:
«..Η Μεγάλη Εκκλησία, ως "γέρικη ελιά", ως ελαία κατάκαρπος, ριζωμένη βαθειά εις τα ιερά και αιματοβαμένα χώματα της βασιλίδος, γνωρίζουσα το μυστικόν της μακροβιότητος, της ανθεκτικότητος και της αντοχής εις τας καταιγίδας και τας κακουχίας, σχεδόν εξ αιώνας μετά την άλωσιν, ως αποθνήσκουσα και ιδού ζώσα, εδραία, ορθία και αμετακίνητος, εξακολουθεί να καρποφορή, να τρέφη με τον καρπόν της και να φωτίζη με το έλαιον του καρπού της και, επί πλέον, να προβάλλη τον κλάδον της ελαίας ως το σύμβολον των προσπαθειών της δια την ειρήνην και την καταλλαγήν, την συμφιλίωσιν και την συνεργασίαν μεταξύ των ανθρώπων και των λαών, ανεξαρτήτως θρησκευτικών πεποιθήσεων και πολιτισμικών καταβολών, διότι πιστεύει ότι όλοι οι άνθρωποι είμεθα τέκνα του ενός και μοναδικού ουρανίου Πατρός˙ "του γαρ και γένος εσμέν"»...
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος
Του Παναγιώτη Αντ. Ανδριόπουλου(panagiotisandriopoulos.blogspot.com)
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, ο οποίος άγει σήμερα τα ονομαστήριά του, είναι ο Προκαθήμενος της Ορθοδοξίας με την μεγαλύτερη, έως τώρα δραστηριότητα, και με ολοένα αυξανόμενο το κύρος του παγκοσμίως, μετά από 18 χρόνια Πατριαρχίας!
Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος δεν δίστασε όλα αυτά τα χρόνια να συγκρουστεί μέσα στους κόλπους της Ορθόδοξης Εκκλησίας, αλλά και σε πολιτικό επίπεδο, όταν τα δίκαια του Οικουμενικού Θρόνου παραβιάζονταν κατάφωρα και συστηματικά, όταν η Ομογένεια της Πόλης, το ποίμνιό του, αντιμετώπιζε ποικίλης φύσεως προβλήματα.
Ταυτόχρονα είναι ο θερμότερος υποστηρικτής, έργω τε και λόγω, της Πανορθόδοξης ενότητας, και ο δίκαιος Ιεράρχης που δεν διστάζει να αναγνωρίσει και να τιμήσει τον οιονδήποτε «αντίπαλό» του.
Ανυποχώρητος, αλλά και έτοιμος ανά πάσα στιγμή για την καταλλαγή, την συνεξήγηση, την συμπόρευση.
Διήλθε την υπ’ ουρανόν ευαγγελιζόμενος ειρήνη, αγάπη, συναδέλφωση των λαών, χωρίς διακρίσεις, χωρίς τείχη και αποκλεισμούς. Γκρέμισε προλήψεις και προκαταλήψεις σχετικά με την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία επί των ημερών του απολαμβάνει διεθνούς ακτινοβολίας.
Ουδόλως αφίσταται των πατρικών παραδόσεων, αλλά με ευλάβεια τις τηρεί και δεν παραλείπει το παραμικρό. Ζυμωμένος παιδιόθεν με την λειτουργική παράδοση της γενέτειράς του, της πολύπαθης Ίμβρου, δίνει πάντοτε μαρτυρία της αληθούς και υπέροχης λογικής λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πέρα από κορώνες και φανφαρονισμούς. Η λατρεία στο ύψος της Εσταυρωμένης Μεγάλης Εκκλησίας.
Ουδόλως αφίσταται των πατρικών παραδόσεων, αλλά με ευλάβεια τις τηρεί και δεν παραλείπει το παραμικρό. Ζυμωμένος παιδιόθεν με την λειτουργική παράδοση της γενέτειράς του, της πολύπαθης Ίμβρου, δίνει πάντοτε μαρτυρία της αληθούς και υπέροχης λογικής λατρείας της Ορθόδοξης Εκκλησίας, πέρα από κορώνες και φανφαρονισμούς. Η λατρεία στο ύψος της Εσταυρωμένης Μεγάλης Εκκλησίας.
Και βέβαια πορεύεται προς την οικουμένη διαλεγόμενος αενάως! Με τους πάντες! Αφού άπαντες του Θεού και Πατρός «γένος εσμέν». Διαλέγεται με τα νήπια, τους έφηβους, τους νέους, τους μεσήλικες, τους ηλικιωμένους, τους ξένους, τους οικείους, τους εγγύς και τους μακράν, τους ετεροδόξους και αλλοθρήσκους, τους αδελφούς εν τη πίστει Ορθοδόξους όπου γης.
Ίσως γι’ αυτό νομίζω πως δεν είναι λίγες οι φορές που ο Πατριάρχης είναι μόνος!… Σηκώνει ένα τεράστιο βάρος, αυτό του διαλόγου και της συνάντησης, που απαιτεί υψηλή εγρήγορση και συνειδητότητα, ανά πάσα στιγμή.
Είναι όντως Οικουμενικός Πατριάρχης διότι διαλέγεται αδιαλείπτως με την Οικουμένη! Αφουγκράζεται, συλλαμβάνει και ενστερνίζεται τα μηνύματα των καιρών, μετουσιώνοντάς τα σε σκέψη, δράση και θεολογία. Γιατί είναι φυσικά έγνοια του η επικαιροποίηση της θεολογίας. Αυτός, ο εκφραστής της μακραίωνης παράδοσης της Πόλης και του Φαναρίου, δεν φείδεται κόπων και μόχθων για να καταστεί η Ορθόδοξη Εκκλησία σημερινή και όχι απολίθωμα.
Oικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Το συναμφότερον! Παράδοση και ανανέωση. Ρωμιοσύνη και οικουμενικότητα. Χθες και σήμερα τον αυτόν Χριστόν και Κύριον καταγγέλλων. Διάλογος άνευ ορίων, αλλά μετ’ όρων.Μαρτυρία δυναμική από το ταπεινό Φανάρι.Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε και λαοί και θεάσασθε σήμερον τον Πρώτον της Ορθοδοξίας εξερχόμενον εις την οικουμένην και ευαγγελιζόμενον Χριστόν, τον μόνον αληθινόν Θεόν ημών. Ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας.
Είναι όντως Οικουμενικός Πατριάρχης διότι διαλέγεται αδιαλείπτως με την Οικουμένη! Αφουγκράζεται, συλλαμβάνει και ενστερνίζεται τα μηνύματα των καιρών, μετουσιώνοντάς τα σε σκέψη, δράση και θεολογία. Γιατί είναι φυσικά έγνοια του η επικαιροποίηση της θεολογίας. Αυτός, ο εκφραστής της μακραίωνης παράδοσης της Πόλης και του Φαναρίου, δεν φείδεται κόπων και μόχθων για να καταστεί η Ορθόδοξη Εκκλησία σημερινή και όχι απολίθωμα.
Oικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος: Το συναμφότερον! Παράδοση και ανανέωση. Ρωμιοσύνη και οικουμενικότητα. Χθες και σήμερα τον αυτόν Χριστόν και Κύριον καταγγέλλων. Διάλογος άνευ ορίων, αλλά μετ’ όρων.Μαρτυρία δυναμική από το ταπεινό Φανάρι.Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε και λαοί και θεάσασθε σήμερον τον Πρώτον της Ορθοδοξίας εξερχόμενον εις την οικουμένην και ευαγγελιζόμενον Χριστόν, τον μόνον αληθινόν Θεόν ημών. Ω η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας.
Πέμπτη 4 Ιουνίου 2009
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος για την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος
Η σημερινή Παγκόσμιος Ημέρα Περιβάλλοντος είναι μία αφορμή και συγχρόνως μία μεγάλη ευκαιρία δια να αναλογισθώμεν όλοι, ασχέτως θρησκευτικού φρονήματος, την περιβαλλοντικήν κρίσιν.
Κατά τάς ημέρας μας, περισσότερον από ποτέ, προβάλλει αδήριτος η ανάγκη να κατανοήσωμεν όλοι ότι η περιβαλλοντική προστασία δέν αποτελεί ρωμαντικήν ιδεοληψίαν ωρισμένων ολίγων.
Με την περιβαλλοντικήν κρίσιν και ιδιαιτέρως την κλιματικήν αλλαγήν να αποτελή πλέον την μεγίστην απειλήν δια κάθε μορφήν ζωής εις τον πλανήτην μας, είναι προφανής ηευθεία διασύνδεσις της προστασίας του περιβάλλοντος με όλας τάς εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Δια τήν Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν, η προστασία του περιβάλλοντος, ως θείας κτίσεως, αποτελεί μεγίστην ευθύνην δια τόν άνθρωπον, ανεξαρτήτως τών υλικών η άλλων οικονομικών ωφελειών τάς οποίας δύναται αύτη να αποφέρη.
Τον κόσμον τούτον, τον «καλόν λίαν», ο Παντοκράτωρ Θεός εκληροδότησεν εις τήν ανθρωπότητα με τήν εντολήν «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» αυτόν.
Η ευθεία όμως διασύνδεσις αυτής της θεοσδότου υποχρεώσεως δια προστασίαν της κτίσεως με κάθε πτυχήν της συγχρόνου οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενδυναμώνει τελικώς την παγκόσμιον προσπάθειαν διάαναχαίτισιν τής ήδη εκδηλωθείσης κλιματικής αλλαγής μέσω τής αποτελεσματικής διεισδύσεως της περιβαλλοντικής διαστάσεως εις όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
Με τήν έναρξιν της τρίτης χιλιετίας, τα περιβαλλοντικά προβλήματα -ορατά ήδη από τον 20ον αιώνα- απέκτησαν μίαν νέανοξύτητα και ήλθαν εις το κέντρον τής επικαιρότητος. Συμφώνως προς τήν αντίληψιν της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, το φυσικόν περιβάλλον αποτελεί μέρος της Δημιουργίας, άρα χαρακτηρίζεται από ιερότητα.
Δια τούτον τον λόγον, ηυποβάθμισις και καταστροφή αυτού αποτελεί πράξιν ιερόσυλον και αμάρτημα, ως περιφρόνησις προς το έργον του Θείου Δημιουργού.
Το ανθρώπινον γένος είναι επίσης μέρος της Δημιουργίας. Η έλλογός του φύσις και η δυνατότης επιλογής μεταξύ του καλού και του κακού παρέχουν εις τόν άνθρωπον ιδιαίτερα προνόμια, αλλά και σαφείς υποχρεώσεις.
Δυστυχώς όμως, η ανθρωπίνη ιστορία παρέχει πλείστα όσα παραδείγματα καταχρήσεως των προνομίων τούτων, όπου η χρήσις και διαφύλαξις των φυσικών πόρων μετετράπη εις άφρονα εκμετάλλευσιν και συχνάκις εις τήν ολοσχερή καταστροφήν των, πράγμα τό οποίον ωδήγησε κατά καιρούς εις την πτώσιν μεγάλων πολιτισμών.
Πράγματι, η μέριμνα και φύλαξις της Δημιουργίας αποτελεί ευθύνην όλων εις ατομικόν και συλλογικόν επίπεδον.
Βεβαίως, αι πολιτικαί ηγεσίαι εκάστης χώρας έχουν ιδιαιτέραν ευθύνην δια να αξιολογήσουν τας καταστάσεις, να προτείνουν δράσεις, μέτρα και ρυθμίσεις, να πείσουν τας κοινωνίας δια τήν ορθότητα αυτών και να τάς εφαρμόσουν.
Είναι όμως σημαντική και η ευθύνη εκάστου ατόμου τόσον εις την προσωπικήν του ζωήν και εις τας οικογενειακάς του δραστηριότητας, όσον και εις τον ρόλον του ως ενεργού πολίτου.
Προσκαλούντες άπαντας εις εγρήγορσιν δια την διαφύλαξιν αλωβήτου της φύσεως και συμπάσης της δημιουργίας, τήν οποίαν λίαν καλώς και με τοιαύτην θαυμαστήν σοφίαν έκτισεν ο Θεός, ευλογούμεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου την Παγκόσμιον Ημέραν Περιβάλλοντος, δοξολογούντες τον Δημιουργόν τών απάντων, εις τόν Οποίον ανήκει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις.
Κατά τάς ημέρας μας, περισσότερον από ποτέ, προβάλλει αδήριτος η ανάγκη να κατανοήσωμεν όλοι ότι η περιβαλλοντική προστασία δέν αποτελεί ρωμαντικήν ιδεοληψίαν ωρισμένων ολίγων.
Με την περιβαλλοντικήν κρίσιν και ιδιαιτέρως την κλιματικήν αλλαγήν να αποτελή πλέον την μεγίστην απειλήν δια κάθε μορφήν ζωής εις τον πλανήτην μας, είναι προφανής ηευθεία διασύνδεσις της προστασίας του περιβάλλοντος με όλας τάς εκφάνσεις της οικονομικής και κοινωνικής ζωής.
Δια τήν Ορθόδοξον ημών Εκκλησίαν, η προστασία του περιβάλλοντος, ως θείας κτίσεως, αποτελεί μεγίστην ευθύνην δια τόν άνθρωπον, ανεξαρτήτως τών υλικών η άλλων οικονομικών ωφελειών τάς οποίας δύναται αύτη να αποφέρη.
Τον κόσμον τούτον, τον «καλόν λίαν», ο Παντοκράτωρ Θεός εκληροδότησεν εις τήν ανθρωπότητα με τήν εντολήν «εργάζεσθαι και φυλάσσειν» αυτόν.
Η ευθεία όμως διασύνδεσις αυτής της θεοσδότου υποχρεώσεως δια προστασίαν της κτίσεως με κάθε πτυχήν της συγχρόνου οικονομικής και κοινωνικής ζωής, ενδυναμώνει τελικώς την παγκόσμιον προσπάθειαν διάαναχαίτισιν τής ήδη εκδηλωθείσης κλιματικής αλλαγής μέσω τής αποτελεσματικής διεισδύσεως της περιβαλλοντικής διαστάσεως εις όλους τους τομείς της οικονομίας και της κοινωνίας.
Με τήν έναρξιν της τρίτης χιλιετίας, τα περιβαλλοντικά προβλήματα -ορατά ήδη από τον 20ον αιώνα- απέκτησαν μίαν νέανοξύτητα και ήλθαν εις το κέντρον τής επικαιρότητος. Συμφώνως προς τήν αντίληψιν της Χριστιανικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, το φυσικόν περιβάλλον αποτελεί μέρος της Δημιουργίας, άρα χαρακτηρίζεται από ιερότητα.
Δια τούτον τον λόγον, ηυποβάθμισις και καταστροφή αυτού αποτελεί πράξιν ιερόσυλον και αμάρτημα, ως περιφρόνησις προς το έργον του Θείου Δημιουργού.
Το ανθρώπινον γένος είναι επίσης μέρος της Δημιουργίας. Η έλλογός του φύσις και η δυνατότης επιλογής μεταξύ του καλού και του κακού παρέχουν εις τόν άνθρωπον ιδιαίτερα προνόμια, αλλά και σαφείς υποχρεώσεις.
Δυστυχώς όμως, η ανθρωπίνη ιστορία παρέχει πλείστα όσα παραδείγματα καταχρήσεως των προνομίων τούτων, όπου η χρήσις και διαφύλαξις των φυσικών πόρων μετετράπη εις άφρονα εκμετάλλευσιν και συχνάκις εις τήν ολοσχερή καταστροφήν των, πράγμα τό οποίον ωδήγησε κατά καιρούς εις την πτώσιν μεγάλων πολιτισμών.
Πράγματι, η μέριμνα και φύλαξις της Δημιουργίας αποτελεί ευθύνην όλων εις ατομικόν και συλλογικόν επίπεδον.
Βεβαίως, αι πολιτικαί ηγεσίαι εκάστης χώρας έχουν ιδιαιτέραν ευθύνην δια να αξιολογήσουν τας καταστάσεις, να προτείνουν δράσεις, μέτρα και ρυθμίσεις, να πείσουν τας κοινωνίας δια τήν ορθότητα αυτών και να τάς εφαρμόσουν.
Είναι όμως σημαντική και η ευθύνη εκάστου ατόμου τόσον εις την προσωπικήν του ζωήν και εις τας οικογενειακάς του δραστηριότητας, όσον και εις τον ρόλον του ως ενεργού πολίτου.
Προσκαλούντες άπαντας εις εγρήγορσιν δια την διαφύλαξιν αλωβήτου της φύσεως και συμπάσης της δημιουργίας, τήν οποίαν λίαν καλώς και με τοιαύτην θαυμαστήν σοφίαν έκτισεν ο Θεός, ευλογούμεν από του Οικουμενικού Πατριαρχείου την Παγκόσμιον Ημέραν Περιβάλλοντος, δοξολογούντες τον Δημιουργόν τών απάντων, εις τόν Οποίον ανήκει πάσα δόξα τιμή και προσκύνησις.
Τετάρτη 3 Ιουνίου 2009
Του αγίου Πνεύματος
Από την εποχή που ήμουν παιδί γνωρίζω πως δέκα μέρες μετά την Ανάληψη, που σημαίνει πενήντα μετά το Πάσχα, οι χριστιανοί, από αμνημόνευτα χρόνια, εορτάζουν την κάθοδο του αγίου Πνεύματος, με μια γιορτή που είναι γνωστή ως Πεντηκοστή, ή πιο λαϊκά ως της αγίας Τριάδας…».
π. Αλέξανδρος Σμέμαν - «Εορτολόγιο».
π. Αλέξανδρος Σμέμαν - «Εορτολόγιο».